Метрополисти и некрополисти

11/11/2009

Полициската приказна „Приведен скопскиот ‘Раскољников’“ ме потсети на фамозниот пост „Како Скопје да стане метропола?“, кој беше мошне популарен во блогосферата пред неколку години. Главната теза беше дека Скопје е далеку од метропола, „колку што е далеку Битола од главен град“. Инспирирани од народната поговорка „зрно по зрно погача“, авторите беа предложиле неколку „зрна“ како дел од нивната програма за метрополизирање на Скопје.

Првото „зрно“ го идентификуваше главниот приоритет: „Ни треба класичен сериски убиец со разработена шема и методологија.“ Ете, седум години откако е напишана програмата „Како Скопје да стане метропола?“, главниот град конечно може да здивне. Ако и' веруваме на нашата полиција, Скопје конечно има сериски убиец со разработена шема и методологија и тоа според романот на Достоевски „Злосторство и казна“. Но, според строгите критериуми на „метрополистите“, тоа е само првиот чекор, оти „Секоја метропола што барем малку држи до себе мора да има дузина сериски убијци.“

Фановите на „Кога јагнињата ќе стивнат“ бездруго потценувачки ќе забележат - нашиот „Раскољников“ е далеку од „Ханибал Лектор“ колку што е далеку глумата на нашата „прва полицајка“ од глумата на Џоди Фостер. Почитувачите на книжевноста на Достоевски исто така имаат што да забележат. Како прво, за Расколников не може да се каже дека е сериски убиец, затоа што убил само две лица (според традиционалната класификација, за да стане збор за сериски убиец мора да имаме убиство од страна на иста личност на најмалку три лица). Како второ, драматичниот опис - „Убивал на ист начин како Раскољников – изнемоштени старици кои живеат сами“ со „мало секирче замотано во повеќеслоен најлон“ - воопшто не одговара на начинот на кое е опишано злосторството од романот на Достоевски. Најпосле, во романот Раскољников убивал затоа што му требале пари за да го доврши школувањето, а во нашиот полициски роман „Раскољников“ наводно парите од одземените предмети ги трошел за набавка на наркотични средства“. Не помина седмица откако укажавме дека треба да се престане со употребата на стигматизирачкиот термин „наркоман“, за медиумите да ни соопштат дека уапсениот „Раскољников“ „претходно и бил познат на полицијата како наркоман и деликвент“.

Уште еден куриозитет од приказната за осомничениот (кој беше инстантно прогласен за сериски убиец уште пред да биде поднесена кривична пријава против него) е што живеел на улица „Александар Македонски“. Овој куриозитет ме потсети на смелата и бескомпромисна констатација на Сем Вакнин: „не можам да разберам зошто и Македонија и Грција од еден душевно растроен масовен убиец сакаат да направат свој амблем и родоначалник“. Знам, ќе ми забележите - има разлика помеѓу концептите на „сериски убиец“ и „масовен убиец“. Но, што ако испадне дека нашиот „сериски убиец“ не бил инспириран само од ликот и делото на Раскољников, туку и од ликот и делото на Александар Македонски?

Уште една интересна коинциденција е дека и во програмата на „метрополистите“ е зацртано „Зрно 4: Голем споменик на плоштадот“. Според метрополистите, „Ни треба еден коњ на плоштадот. На пример, огромна биста на Букефал!“. Не ми е познато дали на „метрополистите“ им било познато барањето „за изградба на споменик на Александар Македонски“ доставено до Собранието на град Скопје од страна на здружението „Антички Македонци“ од Богданци во далечната 1995 г. (истото здружение достави барање во 2008 за изградба на спомен обележје на Св. Апостол Павле на месноста Паљурци). Но, ете, двете граѓански иницијативи се спојуваат во одлуката за изградба на споменик на Александар и Букефал на скопскиот плоштад (кои никако да „дојаваат“ од Фиренца). Кога ќе ни пристигнат, Скопје ќе има дополнителни аргументи да се прогласи за метропола - ем ќе има споменик на „масовен убиец“, ем ќе има грандиозен коњ на централниот плоштад.

Претпоставувам, некои ќе се запрашаат каква врска има здружението „Антички Македонци“ со промоција на ликот и делото на Св. Апостол Павле, кога е познато дека Александар Македонски живеел неколку века пред да се појави христијанството. Коинциденција или не, ама во ист ден двата македонски аеродроми беа прекрстени во „Александар Македонски“ (преименуван во „Велики“) и „Св. Апостол Павле“. Коинциденција или не, ама главните предвидени објекти на скопскиот плоштад се грандиозна христијанска црква и споменик на многубожецот Александар на Букефал. Логично објаснување за овие оксиморонски зафати дава единствено рекламата на Ристиќева палата, која сугерира дека во Скопје - се е можно!

Во својата пародија „Како Скопје да стане метропола?“, метрополистите сугерираа дека на Скопје му треба облакодер („сто до двесте ката“ во трусно подрачје) и супер-херој. Некрополистите веќе најавија изградба на три стокатници во Скопје, а трпеливо се гради и имиџот на „недопирливата“ супер-хероина: успешен ловец на сериски убијци, сузбивачка на „улични проститутки“, „наркомани“ и на „деца од 7 до 18 години затекнати како питачат“. Пародијата на метрополистите и сериозните предлози на здружението „Антички Македонци“ од Богданци се претворија во стварност. А Скопје полека, но сигурно станува античка метропола-некропола.

Јавен линч без дијалог

11/10/2009

Реакција во „Дневник“, плус коментар Покана за кристална ноќ.

Реакција на клеветите на ВМРО-ДПМНЕ

11/09/2009

Реакција по повод „КОНФЕРЕНЦИЈА ЗА МЕДИУМИ“ на ВМРО-ДПМНЕ од 08.11.2009 г.

Почитувани новинари и блогери,

Поаѓајќи од основните новинарски принципи на однесување („Основна задача на новинарите е да ја почитуваат вистината...“, „новинарите ќе ги бранат човековите права, достоинството и слободата, ќе го почитуваат плурализмот на идеите и ставовите...“), упатувам јавна реакција на клеветите и навредите од страна на партијата ВМРО-ДПМНЕ.
Во конференцијата за медиуми на ВМРО-ДПМНЕ од 08.11.2009 г. подложен сум на јавен линч заедно со други лица кои се дискредитираат како „јавни личности блиски до СДСМ“ и како „партиски и политички истомисленици“ на Бранко Црвенковски. Во соопштението сум претставен како „...гласен подржувач на сите политики на опозицијата... “.
Имајќи предвид дека повод за ваквите клевети, навреди, етикетирања и дискредитации е изразувањето на моите лични ставови на две од јавните претседателски дебати, се надевам дека ќе објавите дел од моите ставови на тема „Интеграција или изолација“ јавно искажани на „Дијалози за Македонија“ од 16.09.2008 г., кои на најдобар начин ги демантираат погореспоменатите невистини:

„Очекував, имаше надеж во мене дека во рамките на овие дијалози за Македонија конечно ќе биде манифестирана политичка волја како од страна на опозицијата, така и од страна на позицијата. Имав надеж дека навистина постои волја за конструктивни политички дијалози за Македонија. Меѓутоа, гледам дека повторно не го поправивме лошиот впечаток што го имаат другите за нас, дека политичкиот дијалог се бојкотира како од страна на позицијата, така и од страна на опозицијата...“ (...)
„На почетокот би сакал да се навратам во однос на почетното прашање, почетната дилема, интеграција или изолација. Слушајќи ги дискутантите имам впечаток дека се претпоставува дека изолацијата е нешто што ни се заканува во иднината или нешто што ни се случува веќе во сегашноста. Јас би сакал да дадам неколку аргументи во друга насока, дека изолацијата беше нешто што ни се случуваше и ни се случува од почетокот на осамостојувањето на Македонија. И од гледна точка на самиот граѓанин може да се добие впечаток дека ние сме сеуште изолирана држава, ако се погледнат визните режими кои што ги имаме со сите останати земји во светот. Може да се добие впечаток дека ние сме изолирани дури и од страна на Африка, затоа што во Африка постои само една земја во која што можеме да патуваме без визи. Ако се погледне и анализира нашата политика од 1991 година наваму, не се добива впечаток дека сме одбрале некаква политика на интеграција заснована на принципите и вредностите на ЕУ.“ (...)
„Всушност, она што сакам да укажам е дека ние од самиот почеток бевме изолирани и сеуште сме изолирани. На пример, надворешната политика на еквидистанца која што нашата држава ја застапуваше еден извесен период не е во согласност со европските перспективи. Европската перспектива, перспективата на ЕУ, подразбира намалување на дистанцата со соседите. Значи, ние не усвоивме од самиот почеток надворешна политика на приближување кон соседите. Тоа е грешка од која што можеме многу да научиме.
Исто така, претставата за некаква „оаза на мирот” содржи претпоставка дека се околу нас била некаква пустина. И тоа е исто така една самоизолационистичка претпоставка која што не е во согласност со принципите на кои почива ЕУ, како што е заповедта "љуби го ближниот свој сосед и гради добрососедски односи со него”.
Како што покажува и времето, го потценивме спорот со нашиот јужен ЕУ сосед. Грешка на нашата национална стратегија беше дека спорот помеѓу Македонија и Грција нема да игра клучна улога во нашето зачленување во НАТО. Значи, таа грешка мора да ја признаеме. Ако не ја признаеме таа грешка не можеме да имаме никаков напредок.
За жал, не гледам дека има политичка волја ниту од страна на опозицијата да се признае таа грешка. Исто така, не гледам волја да се признаат и некои други грешки, како што е партизацијата на државните институции..“

Почитувани новинари и блогери,
Потсетувам дека согласно новинарскиот кодекс, „Новинарот нема свесно да создава ниту преработува информации што ги загрозуваат човековите права или слободи, нема да говори со јазикот на омразата и нема да поттикнува на насилство и дискриминација по која било основа“, вклучително и по политичка основа.
Дезинформациите на ВМРО-ДПМНЕ ги загрозуваат моите човекови права (честа и угледот), дискриминираат по политичка основа (божемна поврзаност со одредена партија), го повредуваат мојот професионален интегритет и создаваат клима за загрозување на мојата лична сигурност.
Исто така, ве известувам дека ќе ги искористам сите законски средства кои што ми стојат на располагање за да ги заштитам мојата чест и углед кои се неосновано нападнати од страна на ВМРО-ДПМНЕ, и од страна на некои непрофесионални новинари.
На крајот, би сакал да ве информирам и дека авторскиот хонорар кој што ми беше исплатен за авторизираните текстови во „Дијалози за Македонија“ е приближно ист колку и авторскиот хонорар за текстовите што во неколку наврати ги имам објавено во списанието „Политичка мисла“, чиј основач е д-р Ѓорге Иванов, актуелен претседател на Република Македонија, кандидиран од ВМРО-ДПМНЕ.
Се надевам дека информацијава нема да биде злоупотребена за неосновано лично клеветење и дискредитирање од типот „Ѓорге ги плаќал за мислење, а тие потоа бесплатно го фалеле!“. Се надевам и дека мојата критика на нашата изолационистичка политика од 1991 г. нема да биде повод за јавно линчување дека сум „јавна личност блиска до ВМРО-ДПМНЕ“, или дека сум „партиски и политички истомисленик“ со актуелниот претседател.


Со почит,
Жарко Трајаноски
Скопје, 09.11.2009

Мојот список со блогови

>> <<

Text

Archive

Recent Post

Архива на блогот

Footer Widget 1

Footer Widget 3

Blogger Tricks

Blogger Themes

Catwidget4

Букефалистички парадокси: Филип („љубител на коњи“) стана воин без коњ.

Comments

topads

Footer Widget 2

Популарни објави

Популарни објави

Popular Posts this month

Popular Posts this week