Продолжуваат хомофобичните напади врз политичарите.
Медиумите ги објавуваа „досиејата“ во кои лидерот на ДУИ се претставува како „личност со хомосексуални и педофилски склоности“.
Политичарите и медиумите манипулираат со хомофобични алузии: „Првата работа што не сме ја чуле е дека сум педер, а втората дека не сум основач на ВМРО.“ (Георгиевски: Уште да речат дека сум педер)
Љубе Бошковски го повика премиерот на ТВ-дуел на кој двајцата лидери би се соочиле за многу прашања па и за "хомосексуалните склоности во Владата на Груевски" (Бидете мажи, признајте дека сте педери!) Бошковски се закани дека ќе објавува список со хомосексуалци: „Јас имам список на министри хомосексуалци во Владата, кој сум подготвен да го објавам во друга пригода“. Владејачката партија возврати со хомофобични алузии: "Единствено што забележуваме е дека темата за хомосексуалците на Љубе му станува интересна по враќањето од Хаг" (ВМРО-ДПМНЕ: Љубе се интересира за хомосексуалците по враќањето од затвор).
И покрај тоа што политичарите се постојани жртви на хомофобични напади (независно од политичката ориентација), тие не се обединети во борбата против хомофобијата.
Дебатата за законот за антидискриминација беше повторно искористена за хомофобична кампања, иако бришењето на „сексуалната ориентација“ го осудија пратеници од различни партии. Кампањата против правата на ЛГБТ-лицата продолжи и на собраниската седница. Пратеникот Ѓорчев пророчки расветли дека „главен камен на сопнување е сексуалната ориентација, односно желбата на СДСМ и на дел, повторувам дел од невладините организации во Македонија, да влеземе во редефинирање на бракот“. Неговиот коалиционен партнер јавно демантираше дека „каменот на сопнување“ не е само меѓу ДПМНЕ и СДСМ туку и меѓу ДПМНЕ и ДОМ, и сите други европски партии што имаат гласано за антидискриминациски закони.
Обидот на ДПМНЕ да го искористи предлог-законот за водење хомофобична кампања кон најголемиот партиски ривал пропадна. Токму Лилјана Поповска со жалење констатираше дека нејзините колеги употребуваат делови од Законот „за маркетиншко-политички цели“. За жал, апелот на Поповска да не се злоупотребува Законот за партиска пропаганда и во функција на дневно-политички цели беше малку задоцнет. ДПМНЕ веќе почна хомофобична кампања со која сее страв и паника дека заштитата од дискриминација на ЛГБТ-лицата води кон легализација на инцест, на полигамија, на дрога...
Дури и кога законот беше експлицитно критикуван како неевропски во последниот извештај, одговорот на властите беше хомофобичен (Не ја прифаќаме хомосексуалноста како нормална појава). Прво пратеникот Гинев ја прогласи хомосексуалноста за болест. Залудно вицепремиерот Наумовски констатираше „хомосексуалноста не е болест“, кога заменик министерот за труд и социјала дијагностицираше дека „кај нас е евидентно“ дека хомосексуалноста „не може да се прифати како нормална појава“.
Кај нас стана нормално хомофобичните автори на учебници да ги тужат борците против хомофобијата за навреда и клевета.
Во овој хомофобичен политички контекст, особено загрижувачки се и хомофобичните алузии на претседателката на Националниот совет за евроинтеграции: „најголемата омраза кон хомосексуалците се гледа кај оние што се скриени, латентни хомосексуалци“... „Латентните хомосексуалци од регионов брзо се обединуваат...“ (323 километри). Обвинувањето дека политичките противници се „латентни хомосексуалци“ е исто така хомофобичен атак врз политичките противници.
Најдобро е сите политичари под итно да престанат со хомофобични напади, независно дали се во позиција или опозиција. Најдобро е сите политичари да престанат со хомофобични кампањи, и да се обединат во заедничка кампања против хомофобијата.
Хомофобија си е хомофобија, независно од која страна доаѓа.
