Со Мирка во неолитот

6/15/2012

„Колкумина од нас поради антиантиквизаторската систематска пропаганда со политичка заднина знаат, на пример, дека утврдената старост на најстариот артефакт на почвата на Европа е 11.000 години и дека потекнува токму од оваа наша Македонија? Заведен е како експонат со ознака ЛЕ 534, а откриен е на Исар (еден од неколкуте локации со исто име). Јас не знаев, а за тоа сум школувана. Или, дека најстариот откриен симбол, кој потоа го среќаваме како орнамент во сите цивилизации, е жар птицата што е најдена на неолитскиот локалитет кај Анзабегово.“  (Мирка Велиновска)

Вилендорфската Венера е откриена во Аврстрија и нејзината старост се проценува на 24.000-22.000 години п.н.е.
Други написи зборуваат за артефакти од пред 40.000 години.

Се или ништо - за Македонија! (ретро)

6/14/2012

За почеток, да си поиграме малку „детекција“. Која историска личност одговара на описов: Бил доживотен верник во кредото „Македонија на Македонците“ (не е Вилијам Гледстон). Бил посветен на една идеја: „прогласување автономна Македонија со главен град Солун“ (не е Гоце Делчев). Во случај на неуспех на идејата за автономија, го поздравувал ставањето на Македонија под заштита на големите сили, претпочитајќи ја Англија (не е Ченто). Изјавил дека „населението нема да толерира да биде под власт на Србите, Грците или на Бугарите...“ (не е Ѓорче Петров). Потенцирал дека македонското движење не е на никаков начин диригирано од Софија (не е Јане Сандански). Нагалено го викале „Стари“ (не е Тито, иако го сметале за „роден борец и командант“).  Џабе се мачите да погодувате. Точниот одговор е - „особа А“. Горните описи на оваа историска личност се преземени од лондонскиот The Times кој на 4 јануари 1924 година му посветил на популарниот Македонец опширен напис со главен наслов - „Револуционерен водач“, и поднаслов - „Кодексот на еден одметник“. Верувале или не, но помеѓу насловот и поднасловот на текстот стои името на „особата А“ - Alexandroff of Macedonia!!! Да, станува збор за истиот Тодор Александров, чија биста беше на диво поставена во еден велешки двор, и која предизвика бурни реакции во нашата јавност. Станува збор за истиот Александров кој во МИ-АН-овата енциклопедија е претставен како „револуционерен деец со јасно декларирана пробугарска ориентација“ и како „најпрефинетиот садист“ кој „со своите приврзаници испотепа повеќе луѓе отколку што Организацијата даде вкупно жртви од Илинденското востание до балканските војни!“ (според сеќавањата на Атанас Лозанчев). Истиот Александров е опишан во Encyclopedia Britanicca (1961) како „македонски водач“ на „бугарските банди во Македонија“, кој со години бил „некрунисаниот и апсолутен крал на Бугарските Македонци, кои речиси го обожавале“. И сега - кому да веруваме? Дали на „специјалниот дописник“ на The Times кој го претставува Александров како македонски револуционер кој не е диригиран од Софија? Дали на нашата единствена енциклопедија што го претставува како пробугарски ориентиран садист и сатрап? Или, пак, на Encyclopedia Britanicca која го претставила како некрунисан крал на „бугарските Македонци“?

Не случајно воскреснувањето на контроверзниот Александров по повод годишнината од неговото раѓање предизвика толку бурни реакции. Главните опозиционери го протолкуваа поставувањето на споменикот како чин на „сквернавење на македонската историја“ и како „сериозен напад на македонскиот културен идентитет“. Беше принудена да се огласи и владејачката партија која изјави дека „со поставувањето споменик на Тодор Александров во Велес надвор од сите постојни законски норми, ВМРО-ДПМНЕ не може да се согласи“. Но, по оваа двосмислена изјава остана недоразјаснето со што „не може да се согласи“ владејачката партија: дали со поставувањето споменик „надвор од сите постојни норми“ или, пак, „со поставувањето споменик на Тодор Александров во Велес“? Колку за потсетување, составен дел на програмата со која ВМРО-ДПМНЕ ја одбележа 15-годишнината од формирањето беше и промоцијата на книгата „Тодор Александров - се' за Македонија“, слоган кој се најде и на контроверзниот споменик, врежан на бугарски јазик.

Бездруго, непријатни мигови за владејачката партија која напати премногу се опседнува со минатото. Практично, по „санстефанската“ провокација во Велес, таа се најде во небрано: дали со „нечистата вода“ (бугарските провокации) да го отфрли и „детето“ - десничарскиот водач на ВМРО на „револуционерната држава во држава“ на кој му се припишува и заканувачкиот слоган „Долга е раката на ВМРО“.  Симптоматично, но владејачката партија се одлучи да не го минимизира инцидентот. Таа не го игнорираше како уште една „приватна журка“, туку го протолкува како „смислено сценарио за дискредитација на Република Македонија во овие клучни моменти од нејзиниот развој“. Е, сега, вистинско прашање е дали во овие клучни моменти македонската јавност треба да биде опседната со меѓупартиски пресметки, со конспирации и прашања од историското минато или, пак, треба да се посвети на отклонување на реалните пречки за евроатлантските интеграции.

Несомнено, ваквите инциденти предупредуваат дека македонската јавност мора да изгради поефикасни одбранбени механизми не само против големобугарските и големоалбанските провокации туку и против обидите за одвлекување на вниманието од пресудните прашања за сегашноста и иднината, кон ирелевантните прашања за далечното историско минато. Не само за да се превенираат испровоцирани колективни пројави на „големо-македонизам“, кои најмалку ни одат во прилог во овие историски околности. Впрочем, самите сме најмногу одговорни за тоа дали ќе трошиме време и енергија на ликот и (не)делата на „особа А“ од пред 9 децении или, пак, на тоа како побрзо да издејствуваме преговори со ЕУ и укинување на визите - главниот мотив што го поттикнува процесот на „бугаризација“. Да не бидам сфатен погрешно - не мислам дека се погрешни прашањата: „Дали треба да го славиме Александров наместо Тито?“, „Дали ако Каракачанов постави споменик од Гоце Делчев и тој ќе му го урнеме?“, „Зошто Лазо (кој ја гледал Македонија само во Југославија) е херој, а Александров е предавник?“, „Дали и Љубчо Георгиевски ќе падне во историски заборав како и Александров?“... Сакам само да укажам дека станува збор за политички несуштествени прашања поставени во погрешно време и на погрешно место, прашања за кои не би требало да има место на собраниските и партиските агенди. Згора на тоа, одговорите на овие прашања не треба да ги бараме ниту на насловните страници, ниту во партиските соопштенија, најмалку на собраниските седници. Најпосле, зошто постојат историчарите ако не за да го симнат бремето на минатото од нашите плеќи? (04.03.2008)

Стоп за тоталитаризмот!

6/13/2012


Откако и извршија „самоубиство од заседа“ на А1, дојде на ред „давењето“ на А2.
Советот за радиодифузија и ја одзеде дозволата на А2 ТВ со следново образложение: „Наместо најмногу 65% програми што исполнуваат забавна функција, емитува 75,68%, а повеќе од две третини се репризни изданија.“ Бре, бре, не убедивте!
Еве уште едно, посликовито образложение на член на советот:
 „- На давеник не треба да му се помогне. До кога ќе го толерираме овој радиодифузер. Тој веќе се дави и треба да го оставиме - рече Арсов.“
Ова е идиотска изјава, со уште поидиотска метафора. 
Истовремено, СРД толерира медиуми кои се во сопственост на „фамилијата“ на власт.
До кога опозицијата ќе глуми демократија и ќе го легитимира овој тоталитаризам?

„Нов бран“ пропаганда

6/12/2012

Вчера, случајно на маса се постави прашањето: „Која е најразвиена индустрија во Македонија?“
Без двоумење, одговорив: „Пропагандата“. Денеска ми се потврди впечатокот гледајќи ги најновите пропагандни спотови на ДПМНЕ за „новиот бран“.
На времето, во „комунизмот“, најуспешните ученици и студенти беа јавно примани во „партијата“ која се грижеше за нивната професионална кариера. Носителите на црвени книшки стануваа пропагандни орудија на „партијата“ која, за возврат, ги претвораше во „привилегирана каста“.

Денес, како ништо да не се променило. Божемните анти-комунисти јавно регрутираат успешни студенти кои стануваат пропагандни орудија во кампањата за „новиот бран“ со слоганот: „Македонија ќе успее“.
Бре, со кого ќе успее Македонија? Со новата „привилегирана каста“ партиски војници? Ќе успее со „бубалици“ кои пелтечат пред камери штапски соопштенија и слогани? Со луѓе кои го продале својот глас на „Центарот за комуникации“, а својата сенка на каналот „ВМРО-ДПМНЕ ТВ“?
Не очекувам некој од „продадените студентски души“ да го постави логичното прашање: Ако слоганот на ВМРО-ДПМНЕ после 6 години власт е дека допрва „Македонија ќе успее“, тогаш, има ли појасно признание за тезата - „Преродбата во 100 чекори“ ја претворила Македонија во неуспешна држава?
Пропагандата е индустрија со краток рок на траење. Пропагандните орудија бргу се „абат“ или стануваат технолошки вишок. Како што комунистичката револуција ги јадеше сопствените деца, така и „Преродбата“ ќе ги изеде партизираните „студенти“ од „новиот бран“. А стариот бран ќе си продолжи да владее – на чело со ветераните Ѕинго, Амди Бајрам и „младичот“ Грујо кој истера цела деценија на власт, сурфајќи на „новите пропагандни бранови“.

Чудо невидено: УЈП во МПЦ!

6/11/2012

Бре, бре, чудо големо. Даночници влегле во МПЦ. Да не проверуваат случајно колку коњски сили има возниот парк на владиците? Да не го проверуваат потеклото на нивниот имот? Или, пак се во тек преговори за „паушалот“?



„Македонската православна црква и останатите верски институции не се дел од системот на фискално работење. Тие годишно на државата и плаќаат данок, врз основа на утврден паушал.“ (Ексклузивно: УЈП влезе во храмовите на МПЦ)

Ма, кај се чуло и видело: „дај ми попе фискална за лопата од 3.800 евра“. Ако утврдениот „паушал“ добие благослов од МПЦ, тогаш камбаните паушално пак ќе бијат за „Преродбата“. И пак ќе ИЗГРЕВа ново сонце на слободата на лицитација на златни лопати!

И по Тито Грујо!

„Уште посмешно е кога тврди дека тие го изградиле и автопатот Александар Велики, кога тој пат во најголем дел е изграден од Јосип Броз Тито, кога имало ударнички акции, и се викаше „Братство единство“..“ (Груевски)
Убавина: Ќе ти изгради Тито автопат, а ти само ќе си го преименуваш и присвоиш!

А каде е автопатот што го изградил Грујо?

Каде исчезна супер-брзата локомотива со која го лажеа народот пред 6 години?

Да не беа Отоманците, сеуште ќе немавме железница.

Филип без коњ



Букефалистички парадокси: Филип („љубител на коњи“) стана воин без коњ.

Мојот список со блогови

>> <<

Text

Archive

Recent Post

Архива на блогот

Footer Widget 1

Footer Widget 3

Blogger Tricks

Blogger Themes

Catwidget4

Букефалистички парадокси: Филип („љубител на коњи“) стана воин без коњ.

Comments

topads

Footer Widget 2

Популарни објави

Популарни објави

Popular Posts this month

Popular Posts this week