И јас не сум „Дневник“!

Моето проштално писмо до „Дневник“, кој се „прероди“ во огледалце на „Пастирот“, гласник на „Министерството на вистината“ и билтен на „Големиот братучед“:

Почитувани уредници и новинари на „Дневник“,

Имам обврска да ви соопштам само една информација.

Ми беше мило што соработувавме цели три години и неколку месеци.

Посебно ми беше мило што ниту еден мој наслов не беше изменет, освен последниот (и тоа без моја согласност).

Се надевам дека ќе ја продолжиме соработката во подобри услови и со други главни уредници. Уредници кои ќе ја почитуваат слободата на изразувањето, кои нема да ронат солзи по директори на агенции за разузнавање (прочуени по прислушкување на новинари) и кои нема да градат култови на личност кон „големиот братучед“.

Поздрав, и секое добро

Жарко Трајаноски (без в, иако на крај упорно ме преименувавте, и покрај моите укажувања).