На 28 ноември во Македонија неофицијално се одбележуваше денот на знамето и 95-годишнината од независноста на Албанската држава.
Присуствував на прославата пред споменикот на Скендербег во Скопје, „Соединети околу знамето“. Ме интересираше како реагираат луѓето, а сакав да направам и некои фотки.
Вечерта на вестите на „Алсат“ имав прилика да чујам дел од политичките изјави. Ми остави впечаток оцрнувањето на владината ДПА со поговорката „овцата која се одделува од стадото ќе ја изеде волкот“ како и изјавата на градоначалникот на Чаир Изет Меџити: „Веењето на албанското знаме не може да го забрани ниту еден суд бидејќи знамето на нашиот орел не го загрозува веењето на другите знамиња во Македонија, туку напротив, без двоглавиот орел не вреди ниту државното знаме. Додека ќе има Албанци во оваа држава и нашиот орел слободно ќе лета без да стравува од никого.“ (вечерни вести на „Алсат“, 28.11.2007).
Ако знамето на Скендербег „не го загрозува веењето на другите знамиња во Македонија“, тогаш логично се поставува прашањето зошто на прославата не се вееше ниту државното знаме, ниту пак другите знамиња на заедниците?
Ако „без двоглавиот орел не вреди ниту државното знаме“, дали тоа значи дека македонските Албанци ќе почнат да го веат државното знаме на Република Македонија единствено ако на него има двоглав орел?
на прославата може да се видат многу деца накитени со знамиња и други симболи
Дневник (29 ноември) извести дека „Македонското државно знаме вчера се вееше во Тетово на прославата на денот на албанското знаме организирана од градските власти“ ... „што досега не беше редовна практика при прославата на државните празници.“
Изјавата на Али Ахмети за „светиот симбол - знамето“ е историска: „Нашето национално знаме има големо значење за нас бидејќи никогаш не ни дозволи да бидеме влекачи. Нашиот симбол лета слободно и затоа е неважечка одлуката на Уставниот суд“ („Албанскиот празник ги ипразни работните места“, Дневник, 29 ноември 2007, стр. 3).
колективен ритуал со знамето проследен со пиротехника
Во написот „Албанците развеаја илјадници знамиња“ („Шпиц“, 29.11.2007 стр. 5), може да се прочита следната изјава на организаторите на манифестацијата „Обединети околу знамето“: „Годинешната прослава на Денот на знамето има посебно значење за Албанците, затоа што уставниот суд забрани албанското знаме да се вее на државни институции на централно и на локално ниво“.
Очигледно, организаторите ја искривоколчуваат одлуката на Уставниот суд, која не забранува веење на локално ниво на знамињата на заедниците во рамките на локалната самоуправа и нејзините органи.
BBC забележува: „Скопскиот весник Љајм, кој се печати на албански јазик, вообичаено се издава во две илјади примерока. Но, вчера во продажба беа пуштени дваесет илјади копии – во секоја од нив имаше и подарок - мало хартиено албанско знаме.“ (Одбележан Денот на албанското знаме).
булеварот беше накитен само со знамето на Скендербег Во написот „Државни пари за недржавен празник“ („Време“, 29.11.2007, стр. 4) е парафразирана изјавата на Бесим Догани (ДПА) кој се пофалил дека денот на албанското знаме го финансирало Министерството за култура, без да каже колку пари се потрошиле за таа намена. Пренесена е и изјавата на Владата дека “вчера не се славел 28 ноември, туку завршната манифестација на деновите на албанската култура“.
Вечерта поминав во домот на АРМ каде што требаше да има концерт во рамките на „Денови на Албанската Култура“. Од програмата може да се види дека организатор е MINISTRIA E KULTURES/МИНИСТЕРСТВО ЗА КУЛТУРА/MINISTRY OF CULTURE, без воопшто да се спомне Република Македонија. Текстот на македонски има многу јазични грешки, од кои најскандалозна е „Оркестра на филхармониа на Македониа“ кој изведува дело од „W.A. Мозарт“!!!
Вечерта на „Алсат“ имаше дебата со албански историчари, во која може да се чујат мошне интересни тези зошто се прославува Денот на знамето. Поради должината, транскрибирав само дел од нив (види коментар 1).
(Не)официјалната прослава на 28 ноември оваа година се совпадна со пропаѓањето на преговорите за Косово, вест која предизвикува нова неизвесност околу стабилноста и иднината на регионов.
Прославата на 28 ноември индицира дека вооружениот конфликт во Македонија кој се перципираше како „етнички“ е транформиран на друго, симболичко и партиско ниво. Слично како што етничките Македонци беа партиски поделени околу прославата на државниот празник „Илинден“, така се поделија и двете главни партии на етничките Албанци од Македонија. Со таа разлика што етничките Македонци на Мечкин Камен и на Пелинце вееја различни знамиња, а етничките Албанци вееја исто знаме.
7 коментари:
Извадоци од историската дебата на прикажана на „Алсат“, со македонски превод:
„Кои територии ги имаше предвид [Исмаил Ќемали] кога ја прогласи самостојноста?“
Мареглен Верли (Институт за историја - Тирана):
„...Како и во секоја друга земја и кај секој друг народ, патриотите дојдоа во Албанија за да ја прогласат самостојноста на сите албански простори. За разлика од соседите чии платформи уште од 19-от век во својата суштина ја имаа експанзијата, територијалните претензии врз албанските вилаети, исклучувајќи периферни казаи, беа населени во огромен процент од Албанци со центар во Скадар, Јанина, Битола или Скопје или повремено во Албанија. Овие четири вилаети беа и се познаваа во дипломатските кругови како Албански виалети. Природно, на сите овие простори каде што Албанците беа мнозинство патриотите воопшто не го дискутираа прашањето на поставувањето на границата на новата Албанска држава. Но реално, албанската држава иако за нејзиното признавање станува збор неколку месеци подоцна на Лондонската конференција, Владата која ја формираше Исмаил Ќемали немаше можност да ги стави под контрола сите овие територии населени со Албанци.
(...) Во оваа ситуација, кога различни територии беа окупирани, власта на Исмаил Ќемали би се протегнала до таму каде што имаше можност бидејќи патриотите не располагаа со готови воени формации. (...) Валонската влада имала ограничена територија. Територијата што ја контролираше владата беше областа околу Валона до Вјоса до областа Логарас, додека другите територии беа окупирани. Но и покрај тоа, беше успех што на таа мала територија се одржа во живот и никна растението кое се прошири потоа и во сите други краишта.“
Како функционирала владата:
Невила Ника: „Сосема нормално. Единствено нешто што нам не ни се допаѓа е јазикот кој е употребуван, а тоа е Османлискиот јазик, францускиот јазик се користеше за комуникација со странци додека самата администрација малку потешко се снаоѓаше во употребата на албамскиот јазик. Албанскиот јазик се воведе малку подоцна.“
Валентина Дука: (...) „Јас не се согласувам со моите колеги кои велат дека Валонската влада имала мала власт, беше локална влада, таа се сметаше како локална и од страна на меѓународната комисија за контрола што дојде подоцна, но значајно е да се каже дека Валонската влада произлезе од едно национално собрание. Во Валона дојдоа представници од сите албански области...“
Бајрактари (косовски историчар):
„... ним [Албанците] не може да им се направи никаква забелешка во однос на храброста, јунаштвото, организирањето на востанието, чинот на профласувањето, затоа што тие и во Скопје кога влегоа во јули, август 1912 знаеја феноменално да се однесуваат. Сите странски претставништва известуваа како е можно толкави сили околу 20.000 луѓе да влезат во центарот на вилаетот и никого глава да не го боли. Значи не скршиле ниту една чаша, толку биле дисциплинирани и заради тоа им завидувале и добро организирани држави. Но проблемот сега е во друго затоа што беа подготвени стапиците, познати се несогласувањата кои беа внесени од страна на другите и една пропаганда што ги принуди да се вратат. Што беше подобро отколку да се заземе центарот на вилаетот? Сета власт беше во рацете на Албанците. Меѓутоа ја прогласивме самостојноста и формиравме и влада. Ќе беше можеби многу посреќно да ги немавме сите овие болки во текот на овој историски период, но историјата не се занимава со хипотетични прашања. Ние го имаме историскиот факт, 28 ноември и тоа е непобитен факт, без оглед зошто тоа не беше направено во Скопје или било каде.“
Хюстън,....
Още един повод да се анализират отново историческите решения на Македония в началото на 90-те години. И разбира се, да се посочи отговорността за това.
Хюстън, имате проблем
Айде бре хора! Това е вашата, а не моята държава! Защо не коментирате???
@Стојчо: Помина времето кога зборувавме, сега треба да делуваме.
@Жарко: Пиши како поминала акцијата за знамињата на студентите, не успеав да се уверам лично...
Поздрав
@redfinger, да, виждам;-)
Објави коментар