Политички кондоми

Деновиве се потсетив на легендарната народна изрека „Што би рекол Панта Реи, се' тече, се' се менува“. Се' тече, се' се менува, освен политичката глупост која изгледа кај нас е вечна. Џабе властодршците протекуваат и се менуваат како „еколошки чистата“ вода од санитарното казанче. Политичкиот менталитет на неотчетност и нетранспарентност му одолева на изборниот млаз како употребен кондом фрлен во клозетска шолја. Пуштај вода, брате мили, колку сакаш, ама кондомот канализацијата не го прима - и не го прима! Да беше случајно жив Хераклит мрачниот (алијас Панта Реи), сигурно пак ќе не' просветлеше: „Во една иста клозетска шолја двапати не можеш да стапиш, освен ако не си политички употребен кондом!“

Јасно ни е што се случи со политичарите што навлекоа розови кондоми во 2004, сакајќи да се заштитат од „некои прашања“ кои не заслужуваа одговор. Оние што тогаш не' убедуваа дека „и неизјаснувањето е начин на изјаснување“, наскоро си добија транспарентен одговор на изборното изјаснување. Но, како залудно да протекоа, како залудно да се сменија - нивните наследници веднаш ги навлекоа веќе употребените розови кондоми! Ако пред четири години некои прашања не заслужуваа одговор, сега повеќето прашања не заслужуваат одговор. Некои прашања човек не смее ни да ги постави, освен ако не сака веднаш да биде прогласен за еден од „грчките платеници и предавници“.

„Колку чинат кампањите со кои катадневно не бомбардира нашата влада?“ - е едно од незгодните прашања со години упорно поставувно од здруженијата на граѓани, новинарите, опозиционерите, граѓаните. За чинењето на „букефалистичкиот“ спот од кампањата „Ти си Македонија“, премиерот изјави пред новинарите: „Точната сума не ја знам, но утре можам да ви ја кажам“. Сумата ја дознавме „утре сабајле“. И пратеничкото прашање до министерот за финансии за тоа кој и колку се офајдил од сите владини кампањи тековнава година се' уште стои во графата „прашања што не заслужиле одговор“. Министерот пред некој ден јавно изјави: „Во моментот не располагам со таква бројка“. Веројатно и тој ќе ни ја каже утре. Утре сабајле.

Во меѓувреме, Владата најави уште една кампања за борба против корупцијата. Како да и' веруваме дека искрено сака да ја зголеми свеста за борбата против корупцијата? Како да и' веруваме дека скапите кампањи не се облик на корупција на медиумите кога Владата не сака да издаде патриотска фискална сметка колку пари се потрошени во кампањата, на кои македонски производи и од кои буџетски ставки? Се' додека Владата си ги крие нозете, ниту ќе престанат шпекулациите за потрошените пари (од 20 до 50 милиони евра годишно?!), ниту ќе престанат сомневањата дека со скапите кампањи се перат ем граѓански мозоци ем државни пари.

Основани сомненија за начинот на трошењето буџетски средства се појавија и во однос на предвидената ставка од околу 9 милиони евра за изградба на споменици во општина Центар за 2009. Тоа што прво паѓа в очи е дека најмногу од спомениците (нарачани од Владата) ќе се градат во Паркот на жената-борец, а меѓу дваесетмината на кои општината на Аларова решила да им подигне споменик нема ниту една жена! Се обидувам да се воздржам од коментарот дека најголема пречка за родова еднаквост се токму политичарките на власт, ама тешко ми оди.

Додека цивилизираниот свет се обидува да се справи со економската криза воведувајќи ригорозно штедење, ние ако треба и тикви без корен ќе јадеме, ама споменици ќе градиме. Изградбата на енормно скапи споменици во зло време не е само симптом за идентитетска криза, туку и за недостиг од политичка култура. Бесмислено е во име на културата општината да троши 20 пати повеќе пари на споменици отколку на културни манифестации (според програмата за 2008). Неразумно е на споменици да се трошат 60 пати повеќе пари отколку на финансирање здруженија на граѓани (од кои најмногу средства, замислете, добила „граѓанската“ организација- МПЦ храм „Св. Пророк Илија“ - Говрлево). Автодеструктивно е во името на културата да се трошат речиси 25 пати повеќе пари на споменици отколку на јавна чистота плус одржување локални патишта.

Додека се давиме во сопственото ѓубре, плашејќи се да не изгинеме во некои дупки, општинските политички некрофили ќе си распределуваат високи хонорари криејќи се зад славни имиња. Како што изгледа, не само што се' тече туку и се' може да помине од име на“борбата за зачувување на нашиот идентитет“. Лично, од сите овие транзициски споменици на неотчетноста, нетранспарентноста и корупцијата, најмногу ме радува долгоочекуваниот импозантен споменик на Александар Македонски во центарот на Скопје. Конечно, ќе добиеме достоен симбол на нашиот древен бисексуален идентитет.

Несомнено, преродбеничката приказна за нашиот милениумски идентитет воопшто не е евтина прикаска. Главата почнува да боли од есапот за потрошените десетици милиони евра за споменици, спотови, огласи, восочни фигури, музеи на вода и на земја, археолошки ископувања, спортско-патриотски проекти... Но, од вртоглавите суми некои нешта стануваат појасни. Станува појасно зошто економскиот раст се' уште не резултира со зголемување на животниот стандард на граѓаните и намалување на сиромаштијата, зошто Македонците се најнесреќни во Европа и зошто одвај чекаат да избегаат од нашите политичари. Станува појасно и зошто властодршците обичаат розови кондоми - за да се заштитат од непријатните прашања кои не заслужуваат одговор наместо од коруптивно преносливи инфекции.