Под копитата на Букефал

Кој има уши, ќе чуе: на власт се божемни борци за ЕУ, ѓоа конзервативци и лажни патриоти! Приоритетни вредности на ВМРО-ДПМНЕ не се клучните вредности на ЕУ. Конзервативизмот е друго име за хипокризија. „Патриотското“ удирање во гради и изумувањето предавници е проѕирен обид за себеоправдување на неспособните политички „понављачи“. Си имаме работа со незрели политичари кои немаат ниту знаење ниту моќ да ги решаваат ургентните проблеми на граѓаните - бедниот животен стандард, огромната невработеност и галопирачката сиромаштија.

Паднаа и маските во односот кон ЕУ. Конечно сфативме што значело 24/7 - 12 часа славење на ЕУ, 12 часа обвинување за хипокризија, „вавилонско блудничење“, па дури и за соучесништво во геноцид и холокауст. Двојни стандарди, нема што! Не станува тука збор за евроскептицизам (поарно евроскептик, отколку евродогматик!), туку за намерно ширење еуфобија. Зошто не видовме никој од „борците за ЕУ“ да образложи цврсти аргументи за македонската позиција по 7 декември повикувајќи се токму на вредностите на ЕУ - почитувањето на човековите права, демократијата и владеењето на правото?

Но, кој да повика? Секој ден ни станува се' појасно дека почитувањето на човековите права не е вредност што ја споделува ВМРО-ДПМНЕ. Во доктрината „Вредности на ВМРО-ДПМНЕ“ нема ниту збор за човековите права. Како ВМРО-ДПМНЕ мисли да ги брани нашите човекови права на забрана на дискриминација врз основа на националност и врз основа на етничко потекло - кои се оспоруваат од страна на Грција?

Откако човек ќе ја прочита „доктрината“ логично му доаѓа да се запраша: Зошто ВМРО-ДПМНЕ се нарекува демократска партија кога зборот демократија се среќава само еднаш, и тоа патемно, во нејзините „Вредности“? Може ли да зборуваме за демократска партија која успешно ги „лустрирала“ изразите демократија и човекови права од својата доктрина? Каква е таа демократска партија кога нејзиниот лидер наместо да гради национално единство поттикнува национална нетрпеливост повикувајќи на „конечна пресметка“ со политичките неистомисленици? Каква е таа демократија кога омилениот новинар му подготвува медиумски терен на премиерот објавувајќи списоци на „предавнички копилиња“, со закани дека „клетвата, ама и раката на македонецот, ќе ве стигне кај и да сте“! До кога, наместо аргументи, ќе се расфрламе со клетви, закани и говор на омраза? И од кога „македонец“ се пишува со мала буква (како во бугарскиот јазик)?

Замислете, за ВМРО-ДПМНЕ владеењето на правото „почнува вистински да функционира откако јасно ќе се постават сопственичките односи“ - „тогаш кога ќе се знае кој е сопственик и кој е одговорен“. Но, каква врска има принципот на владеењето на правото со тоа дали некој е или не е сопственик? Владеењето на правото подразбира дека нема никој над Уставот и над законите (независно од тоа кој што поседува) и дека тие се применуваат на сите - и на жителите од Ќерамидница и на жителите од „Шпанско село“. Меѓутоа, наместо владеење на правото, конзистентно владее самоволието на ВМРО-ДПМНЕ. Кој не верува, нека ги прелиста укинувачките одлуки на Уставниот суд.

Толку за споделувањето на вредностите на ЕУ. „Преродбата“ има исто толку допирни точки со „европеизацијата“ колку што нашиот идентитет има допирни точки со традиционалната српска песна „Мајка Југовиќа“, неодамна изведена на конференцијата на Унијата на жени на ВМРО-ДПМНЕ. Тоа ли се преродбеничките „вистински вредности во вистински раце“? А додека нашите „борци за идентитетот“ се воодушевуваат на српското јунаштво на Косово (афродизијак за рејтингот на Милошевиќ), меѓународната „фиромизација“ на Македонија продолжува. Кога една новинарка експлицитно праша за „расправата за името меѓу Македонија и Грција“ и за иднината на Македонија во процесот на пристапување, Карл Билт потценувачки одговори за „Фајромија... или што и да е“.

Ете, такви се нашите сегашни позиции. Да потсетиме какви беа во 2004 г. кога претседателот на ЕК, Романо Проди, зборуваше за Македонија, Македонци, македонски граѓани. Или во 2005, кога амбасадорот Кјарини зборуваше за „апликацијата на Македонија“ и Македонците. Треба ли да потсетуваме на веќе славната изјава на Фуере: „Сите знаеме дека македонските граѓани не се глупави, тие се интелигентни и на нив мора да им се каже вистината“? Порано или подоцна, македонските граѓани ќе ја откријат болната вистина зошто нашите сегашни позиции во ЕУ се урнисани, за разлика од позициите во 2004 и 2005 кога официјалните претставници на ЕУ слободно ги употребуваа зборовите Македонија, Македонци, македонски.

Меѓународната „фиромизација“ на Македонија продолжува, а омилениот „шоу-мен“ на Груевски гради мит за премиерот како „Џо Луис во политиката!“, како „...единствен кој е застанат на браникот на татковината, единствен што ги брани името, идентитетот, јазикот, нацијата, историјата...“ Но, што видовме последниве 3 и пол години од нашиот „Џо Луис“? Видовме премиер кој гордо зема награди за FYR Macedonia, а после се прави на 3 и пол. Видовме премиер кој „мудро“ молчи додека еден европарламентарец го обезличува: „имам дедо Грк, но и Груевски има“. Видовме премиер кој им ја препушта историјата на историчарите, ама не во Скопје, туку во Софија. Видовме премиер кој во најголема сиромаштија расфрла купишта народни пари за изградба на нова античко-македонска нација, маргинализирајќи ја кирило-методиевската традиција и словенскиот дух на нашата народна култура.

За да стане апсурдот поголем, ни фали уште Коцевото „прокоцкување“ на скопскиот плоштад и поставувањето на споменикот на Александар. Каква врска имаат конзервативно-хомофобичните вредности на ВМРО-ДПМНЕ со вредностите на Александар, чија љубов кон Хефајстон се споредува со „верната љубов на Ахил кон неговиот љубовник Патрокло“? Уште сега си го замислувам нашиот претседател како со мегарска чаша античко-македонско вино во раката, наздравува под копитата на Букефал: „Знаеме кој сме, знаеме што сме, знаеме каде одиме! Да живее ЕВРОПСКА МАКЕДОНИЈА!“ А хорот на Косана во заднина јачи: „закукало девет удовица, заплакало девет сиротица...“