Незнаењето е моќ!

Покрај моите изјави, малку претолкувани, во написот Владата создава кодоши и криминалци?, можат да се прочита и следново:

„- Пред десет години во Скопје имаше педесетина тешки зависници, а денес имаме 15.000 зависници. Го сакам Скопје од пред дваесет години, а не денешниот град што личи на Амстердам во кој повеќето млади се повремени корисници на дрога - изјави пратеникот од ВМРО-ДПМНЕ, Влатко Ѓорчев.“

Ех, Ѓорчев, Ѓорчев, кога Скопје би било како Амстердам, тогаш би било пристојно место за живеење и младите не би фаќале џенем при прва прилика.

Најпосле, каде сака да не однесе ВМРО-ДПМНЕ? „100 чекори напред“ или 20 години назад? Во некое „комунистичко“ Скопје каде што секој втор гостин во кафеана беше кодош, или во слободно и гостопримливо Скопје кое ќе биде туристички посетувано како и Амстердам?

Читам и се чудам:

„- Разликата меѓу корисниците и дилерите некогаш е тешко да се направи.“

Проблемот во предложениот закон е што тоа „некогаш“ се претвора во „секогаш“. Според законската дефиниција на „злоупотреба“ на дрога, секогаш во ист кош ќе се ставаат и дилерите и повремените уживатели.

Еве уште една манипулација на Ѓорчев:

„Улогата на полицијата е неопходна во борбата против дрогата и таа понатаму треба да се зголеми.“

Никој не го спори тоа дека улогата на полицијата е неопходна, и дека „треба да се зголеми“, меѓутоа не во „борбата против дрогата“ – туку во борбата против недозволеното производство и промет на дрога! Бесмислено е да се бориш против дрогата, особено во ситуација кога донесуваш Закон за контрола на дрогата! Полицијата треба да ги гони тешките криминалци кои произведуваат и пуштаат во промет дрога, а не ситните прекршители да ги претвора во криминалци!

На крај, не знам дали да се смеам или да плачам:

„Предлозите на опозицијата и забелешките на лидерите на ЛДП и на СДСМ, Јован Манасиевски и Радмила Шеќеринска, нема да бидат прифатени затоа што водат кон легализација на дрогата – категоричен е Ѓорчев.“

Очигледно, идниот правник Ѓорчев не го научиле да прави разлика помеѓу „легализација“ и „декриминализација“ (во случај на „лична употреба“).

„Знаењето е моќ“ – пратенику!

Учи, образувај се!

Право на сексуално задоволство

„Сексуалното задоволство е задоволство кое што произлегува од кој и да е вид на сексуална активност.“ - Википедија

Имаме ли право на сексуално задоволство? Сексолозите велат дека има: „Сексуалното задоволство, вклучувајќи го самозадоволувањето, е извор на физичка, психичка, интелектуална и духовна благосостојба“ (Декларација на сексуални права на Светското здружение на сексолози).

Но, имаат ли смисла правата ако не се во состојба да исправаат извесни неправди? Кои неправди би ги исправило правото на сексуално задоволство, како дел од корпусот на сексуални права?

Кантовата „слобода“

Доволно е да се вратиме само два века наназад, во времето на великиот мислител Имануел Кант, за да согледаме колку историјата на западниот човек е всушност историја на сексуални неправди - историја на забрани и ускратувања на сексуалните уживања.

Кај Кант, сексуалната активност е допуштена и заточена единствено во хетеросексуалниот, моногамен, доживотен брак. Се друго е забрането. Самозадоволувањето и односите помеѓу лица од ист пол Кант ги става во ист кош со содомијата како злодела против природата. Дури и сексуалната имагинација ја сметал за противприродна. Промискуитетот, проституцијата, конкубинатот и прељубата ги опишал како спротивни на здравиот разум.

Може ли во услови кога се друго е забрането освен здодевниот брачен секс да се зборува за некаква слобода? Кант сметал дека може.

Можете да се чудите колку што сакате, но за философот од Кенинсберг основен предуслов за да бидеш слободно суштество е да не се потчинуваш на сексуалните склоности. Кант дури сметал дека кога некој човек ќе стане роб на сексуалните склоности и уживања, тој морално пропаѓа под нивото на животните, бидејќи тогаш живее во состојба на неред, кој не постои меѓу животните.

Имајќи ги предвид Кантовите сфаќања за сексот и бракот, воопшто не изненадува тоа што до крајот на својот живот Кант ја следел максимата Cogito, ergen sum! Западниот човек, пак, морално „застрани“ во сосем поинаква насока. Основен предуслов за да бидеш слободно суштество денес е да бидеш сексуално слободно суштество, нешто непоимливо за секој доследен кантовец.

Парадоксално, ама ако постои некаква јасна и очевидна вистина денес, тоа би бил „лапсус линг(в)ам“ на прочуената Кантова вистина - „Coito, ergo sum!“

Слоганот на трагачите по сексуални возбуди.

Феминистички согледби

Доволно е да се потсетиме на постојаните научни потраги по „седиштето на задоволството на жената“, за да ја согледаме нееднаквоста на мажите и жените, во поглед на сексуалните уживања.

Како може да се објасни научниот заборав на органот чија единствена функција е да овозможува сексуално уживање? Како да се протолкува историскиот факт дека Западните научници многупати одново го откривале клиторисот од 16-от до 20-от век, давајќи му нови имиња („љубовта на Венера“), иако клиторисот бил анатомски идентификуван уште од страна на Хипократ?

Феминистичката борба против патријархатот е борба против системот на односи и вредности во кој под „сексуални права“ се подразбира единствено правото на сопругот секогаш кога ќе му ќефне сексуално да ја поседува сопругата, како и кој и да е друг објект.

Правото на сексуално задоволство е составен дел од феминистичката агенда не само како потсетник на вековните сексуални неправди, туку и како инструмент кој треба да ги исправи тековните сексуални неправди. Правото на сексуално задоволство сугерира дека слободата од која било форма на сексуално насилство, сексуално вознемирување, или сексуална дискриминација е само неопходен, но не и доволен услов за „физичка, психичка, интелектуална и духовна благосостојба“.

Блогерски машки муабети

Недела попладне. Скопска кафана. Оги Синко, Зомбификација, Хула Хопа.

Жаре Зомби: Постои ли Оги право на сексуално задоволство?

Оги Синко: Постои. Дадено е од Господа, човече. По тоа и се разликуваме од животните. Тоа ти е природно право. Исконско.

Е, сега, зошто тоа право се изгубило у некои лавиринти, јебем ли га?

Ама, ако е изгубено, може и да се најде. И сега се поставува прашање како, и дали некој треба да помогне, човече. Ако постои гуру за се, веројатно постои и за тоа.

Жаре: Де бе Оги, да не имаш намера да основаш некоја невладина за заштита на правото на сексуално задоволство?

Оги: Можеби не невладина организација, Зомбификација мој, туку повеќе клиника. Клиника! Ако можел типот у Јапонија да основа клиника за дефлорација, зошто да не може да се основа и за одвикнување од фригидност.

Жаре: А ти Хула Хопа, што мислиш, има ли такво право?

Хула Хопа: Секое сексуално суштество, што чувствува, тоа треба да прави. Ја верувам у чувствата. И не гледам тука некое право или не право.

Жаре: А што ако некој не се чувствува задоволен во брак или во врска и рече - „Ете, ја имам право на сексуално задоволство, ама ти не можеш да ми го пружиш!“ И врз основа на тоа да побара раскинување на врската.

Хула Хопа: Сум си дошол до таков заклучок дека убиство е ако човек се затвори само со еден партнер. Некому ќе му звучи тоа контроверзно, ама тоа е.

Жаре: Како што гледам, не си ти уопште љубител на рекламата „само еден партнер“.

Хула Хопа: Не сум. Јас секогаш кажувам дека мислата е поопасна од зборот. Двајца кога разговараат на ваква тема, не очекувај некој искрено да ти зборува.

Жаре: А можеш ли да бидеш истовремено ем верен во врска, ем сексуално исполнет? Може ли во бракот да се реализира правото на сексуално задоволство?

Хула Хопа: Ја верувам дека може. Иако не сум бил во брак, па оставам можност дека може и да променам мислење.

Оги: Е, тоа не може. Оти, колку и да си ја сакаш сопругата или девојката, пак ќе ти се сака уште!

Право на шамија?

Дали ако Мајка Тереза поднесеше барање за македонски пасош ќе мораше да се фотографира без шамија? (Право на шамија?)

Под црвениот чадор: ден против насилството врз сексуалните работнички

И денеска е ден на човековите права - Меѓународен ден за запирање на насилството против сексуалните работнички/работници.

Интересно, денов ќе биде јавно одбележан и кај нас.

Можете и вие да им се придружите на сексуалните работнички/работници и активистите за човекови права во денешната улична акција. Понесете со себе црвен чадор (ако имате) и дојдете во 11 часот на скопскиот плоштад.

Што бараат сексуалните работнички/работници:

Бараме сите сексуални работници, како и сите останати, да бидат подеднакво заштитени од државата.
Не вртете го погледот: насилството врз сексуалните работници е неприфатливо! (Х.О.П.С)

Поддржете ја онлине петицијата „Права, не насилство!“

Еве и една пригодна песничка за утре:

„You can stand under red umbrella
You can stand under red umbrella (ella ella ey ey ey)
Under red umbrella (ella ella ey ey ey)...“

Стара Југославија, Нова Македонија?

По денешната вест од Брисел дека Груевски бил уценет со името „Нова Македонија“ како услов за покана за прием во НАТО (според изјавата на Санадер на вестите на „Канал5“), потсетувам на некои мои пишувања во врска со „финиот“ предлог на Нимиц - „Нова Македонија“:

„Студентката на школата за новинарство на Универзитетот Колумбија укажува, исто така, дека „Нимиц досега им предложил десетина имиња на двете страни, но ниту едно не било прифатено. Неговиот личен фаворит е предлогот „Нова Македонија“, за што тој вели дека е „едно фино име“.“ (...)

Што да се каже пак за неговиот „личен фаворит“ - „едно фино име“ од еден „фин господин“ кој мудро ги советува фанатиците со зборовите „Уживајте го животот“? Или пак уште еден симптоматичен гест на пристрасност кон Грција, ако се земе предвид дека прифаќањето на предлогот „Нова Македонија“ би значело и признавање дека Грција има политичка моќ да биде непоканет „кум“ на нашата држава и покрај тоа што:

а) нема друга држава во светот (ниту федерална единица) која го носи името Македонија;

б) со нашето уставно име досега не имаат признаено 115 држави (како што потсети Милошоски);

в) Грција нема никакво право на монопол над името „Македонија“, исто како што и „Европската Унија“ нема никакво право на монопол над името „Европа“.

Изразувањето подготвеност за билатерално решавање на „спорот“ да биде проследено со широкоградо прифаќање на „финиот“ предлог од „финиот“ господин Нимиц, но врз основа на „финиот“ принцип на реципроцитет: Ако „Нова Македонија“, тогаш и „Нова Грција“! Ако ние „Новомакедонци“, тогаш и тие „Новогрци“!

Со тоа ќе покажеме дека сме „фини“ кон „финото име“ од „финиот“ господин Нимиц, но ако и само ако и Грците испаднат барем исто толку „фини“ како нас да прифатат да им бидеме и ние кумови ним, а не само тие нам.“ (Во име на Македонија (1): ем „тешкото“, ем „сиртаки“?)

„Република Македонија (Republic of Macedonia) прифаќа промена на уставното име во Република Нова Македонија (Republic of New Macedonia) ако и само ако Република Грција (Hellenic Republic) го промени уставното име во Република Нова Грција (New Hellenic Republic), и Република Бугарија (Republic of Bulgaria) го промени уставното име во Република Нова Бугарија (Republic of New Bulgaria).“ (Нешто сосема ново!)

Во една прилика укажав дека досега името на нашата држава сме го менувале четири пати, па можеме да го смениме и по пети пат (Името не го менуваме?)

Мојот предлог е самите да го направиме тоа (донесувајќи нов европски Устав), за да не дозволиме други да ни бидат „кумови“.

Моите фаворити: Демократска Република Македонија и Европска Република Македонија

Ден на човекови права?

Зошто сум против ден на човекови права?

Затоа што на тој ден им се пружа прилика да си ја смират совеста оние кои останатите 364 дена во годината не направиле ништо за промоција и заштита на човековите права.

Секој ден од годината е ден на човековите права!

Кампања за „одлив на мозоци“?

Прочитајте што вели Милчо Манчевски:

„Кога бев мал сакав да станам филмски режисер. Арно ама, немав врски за да ме примат на филмската академија кај нас. И тогаш се случи една многу убава работа. Добив стипендија од Универзитетот во Јужен Илиноис. Таа стипендија ја добив затоа што бев одличен ученик, Со сите петки. Првенец на генерација! Таа стипендија ми го промени животот и ми овозможи да станам филмски режисер.

Учете. Вреди!“

Но, што всушност поддржува Милчо? Дали поддржува кампања за образование, или кампања за „одлив на мозоци“?

Еве какви пораки испраќа Милчо:

1) Џабе ти е да си тука првенец на генерација, ако немаш врски!

2) Учењето вреди само ако добиеш странска стипендија!

3) Учете за да можете да си ги остварите желбите на Запад!

Наместо да води кампања за да го спречи „одливот на мозоци“, Владата финансира кампања со која го поттикнува одливот на мозоци и го обезвреднува учењето за оние што сакаат да останат тука.

Токму затоа, го поддржувам предлогот на Слаѓана Тасева:

„Предлагам првиот чекор на Владата кон транспарентното, одговорно и отчетно однесување, но и кон зацврстување на владеењето на правото да биде објавувањето на висината на сите трошоци и имињата на сите извршители кои учествуваат во кампањите.“ (Време, 10.12.2007).

Баш ме интересира, колку пари имаат добиено Милчо Манчевски и Симон Трпчевски за поддржувањето на бесмислената кампања.

Ако ништо друго, за да пресметаме колку стипендии можеа да бидат доделени на ученици со сите петки, за да се спречи нивното заминување од македонската жабокречина.

Наслов на годината!

Македонските производи не конкуренти на сатанските пазари

Странските пазари - сатански, домашните - од Господ благословени!

Lapsus Diabolicus!

„Бадијала работи, бадијала не седи!“

(Сексуална работа: 10 бесмислици)

1. Бесмислено е да се негира дека сексуалната работа е работа!

Посебно во Македонија. Кај нас, наместо зборот „секс“ се користи изразот „онаа работа“. Ако двајца имаат редовно секс се вели дека „се работат“; ако имаат одвреме навреме, тогаш „се подработуваат“; ако имале секс, тогаш „свршиле работа“.

Има ли нешто побесмислено од негирањето на „сексуалната работа“ во една традиционална средина каде што зборовите „секс“ и „работа“ се третираат речиси како синоними?

2. Бесмислено е да се негира дека сексуалната работа е услужна дејност!

Постојат многу услужни дејности и признаени професии кои се насочени кон задоволување на одредени телесни потреби. Многу луѓе одат на масер, на акупунктура, јога, аеробик и на разни третмани за разубавување само заради телесните задоволства што им ги пружаат таквите услуги. Ако нудењето услуги кои пружаат телесни задоволства за пари не е забрането, зошто тогаш би била забранета сексуалната работа?

3. Бесмислено е да се обезвреднува сексуалната работа како професија!

Не случајно еден од синонимите за сексуална работничка е „професионалка“. Не случајно се споменува како една од најстарите професии. Во различни култури, уметноста да се предизвика сексуално задоволство се изучувала во посебни училишта и само оние кои успешно ги совладувале сексуалните знаења и вештини можеле да се занимаваат со сексуална работа.

4. Бесмислено е криминализирањето на сексуалната работа во услови на легална порнографија!

Ако пружате сексуални услуги за пари пред камера - тоа е легална порнографија, ако пак пружате сексуални услуги за пари без да бидете снимани со камера - тоа е илегална „проституција“.

Претставете си продуцентска куќа за снимање „инстант“ порно филмови во која можете да си снимите сопствен порно филм, бирајќи си улога, жанр, сценарио, партнер(к)и... После снимањето на филмот, си ја плаќате единствената копија за која ги поседувате сите авторски и прикажувачки права. Дали станува збор за порнографија или за „проституција“?

5. Бесмислено е да се криминализира сексуалната работа, при толку легални сексуални индустрии!

На секоја трафика, во секоја видеотека, на секоја „кабелска“ мрежа, на интернет, во „секси шоповите“ и во одредени барови и кабареа легално се нудат и купуваат сексуални услуги. Не е ли проблематично тоа што легалната сексуална индустрија ги привилегира егзибиционистите, воајерите, фетишистите и „дркаџиите“, дискриминирајќи ги притоа останатите сексуални различности?

6. Бесмислена е борбата против проституцијата како „општествено зло“ и „социолошко-патолошка појава“!

Ако нема никакво „зло“ во тоа да се бараат и даваат пари за пружена услуга, и ако нема никакво „зло“ во доброволниот секс помеѓу полнолетни индивидуи, зошто тогаш комбинацијата на овие две социјално прифатливи појави би се сметала за „општествено зло“?

Може ли да биде повреден „јавниот“ морал, ако сексуалните услуги за пари не се пружаат на јавно место? Ако е проблемот во пружањето сексуални услуги на јавно место, зошто тогаш не се забрани и секаква продажба на еротски и порнографски содржини на јавни места?

7. Бесмислена е борбата против „ескплоатацијата на проституцијата“!

Зошто експлоатацијата на проституцијата би се издвојувала и забранувала во споредба со сите други видови капиталистичка експлоатација, вклучувајќи ја и сексуалната? Зарем актерките и актерите во тврдите порно филмови не се сексуално експлотирани? Ако добивате фискална сметка за секој купен или изнајмен порно филм, зошто да не добивате фискална сметка и за секоја друга пружена сексуална услуга?

8. Бесмислено е да се поистоветува сексуалната работа со трговијата со луѓе!

Има ли поголема хипокризија од народното верување опеано во стихот „Љубовта со пари не се купува“, имајќи предвид дека голем дел од нашите баби

биле буквално продавани и купувани како невести?

Ако „трговијата со луѓе“ е форма на организиран криминал, а „оддавањето на проституција“ е обичен прекршок против јавниот ред и мир (како и пуштањето прегласна музика или оддавањето на пијанство на јавно место), зошто тогаш државата се бори против обичен прекршок како да е „организиран криминал“?

9. Бесмислено е да се оцрнува илегалната сексуална работа како „легло на заразни болести“!

Токму тоа што сексуалната работа е илегална дејност ги оддалечува сексуалните работнички и работници од здравствените сервиси. Кога сексуалната работа би била легална, би можело да се води многу поорганизирана грижа за сексуалното здравје како на сексуалните работнички и работници, така и на нивните клиенти.

10. Бесмислено е да се омаловажуваат и жигосуваат сексуалните работници и работнички и да се негираат нивните човекови права!

Бесмислено е да се повредува достоинството на било кое човечкко суштество. Особено поради изборот на неговата професија.

Не е фер што владините и невладините организации се толку прекупирани со човековите права на жртвите на трговија со луѓе, занемарувајќи ги човековите права на сексуалните работнички и работници кои секојдневно се кршат од страна на полицијата, институциите, медиумите. Не е фер да се водат кампањи против насилството врз жените, а притоа да се игнорира насилството врз сексуалните работнички како една од најранливите групи жени.

Правата на сексуалните работнички и работници се човекови права!

Православен расизам

Што се човек нема да прочита од нашиве „христијани“:

„Вие не го свртувате погледот од темниот затоа што е темен, туку затоа што во него го препознавате Нечестивиот. Како што се' на светот е поделено на добро и зло, така и ние, се' додека не полетаме кон Царското Небесно, сме поделени на свет(л)и и темни.“ (Не сите може да се воподобат, не сите може да се прифатат!)

Едно нешто ме интересира: Дали „православните христијани“ со вакви расистички ставови би дозволиле абортус во случај кога родителите на детето не се белци?

Дебата за шамиитe: Мајка Тереза без македонски пасош?

Еве што пренесува BBC: „За професорката по уставно право Рената Десковска, спорна е одредбата со која на припадниците на религиозните организации им се дозволува фотографирање со шамии, додека на останатите граѓани тоа право им се оспорува: -„Не би смеело да се прави разликување меѓу луѓето и вие да имате право да си ја изразите верската припадност во зависност од тоа дали имате некаква хиерархија во религиозните организации. Не може на едни да им го ограничувате тоа право заради тоа што немаат некакова позиција во верската хиерархија, додека на други да им го дозволувате." (Шамиите - верско право или проблем?)

Но, дали воопшто има таква одредба?

Еве што вели оспоруваниот правилник:

„При фотографирањето, лицето не треба да носи покривка на главата (капа, шамија и сл.), освен во одредени случаи, кои се однесуваат на посебни околности утврдени од страна на органот кој го издава пасошот (религиозни, медицински или културни).“

Значи, никаде во правилникот не стои дека само на припадниците на религиозните организации им се дозволува фотографирање со шамии.

Спорно е како „органот“ ќе ги утврдува и толкува религиозните, медицинските и културните околности.

Дали ако мајка Тереза поднесеше барање за македонски пасош ќе мораше да се фотографира без шамија?

(поопширно за дебатата „право на шамија?“ читајте во утрешниот број на „Форум“)

Што мајка бараме во Ирак?

„мировници“

Нашите пратеници, пред Собранието да донесе одлука за удвојување на македонските војници во Ирак, дадоа неколку симптоматични изјави.

1) Конечно некој да праша „зошто?“, и да каже дека „Слобода за Ирак“ не е НАТО операција и услов за зачленување во НАТО.

Владо Бучковски: „...зошто во моментот кога генерално лидерите на оваа операција, пред се американците и британците носат одлуки за повлекување од Ирак или вториот наш најголем сојузник британците со одлука на Владата веќе го започнаа повлекувањето на зоната околу Басра, Македонија е една од веројаатно ретките, можеби единствена држава која го дуплира своето учество.“

„Оваа операција не е предводена од НАТО, предводена е операцијата ИСАВ во Авганистан и треба да се знае зошто.“

„Веројатно знае македонската јавност дека [Хрватска] нема ниту еден единствен војник во Ирак, но тоа не е причина тие да не бидат веќе сигурни патници за НАТО клубот за самитот во Букурешт.“

„Ние повеќе информации слушнавме од медиумите дека се шпекулира дека оваа нова механизација, пешадискиот вод ќе биде во зелениот појас во Багдар, така ли е, или не, смее ли тоа да се говори или не.“

американкa во „мировна“ акција

2) Конечно некој да признае дека „мировната мисија“ е за смирување на „воените процеси“ и дека „испраќаме војници кои учествуваат во воени зони“ кои можат да бидат третирани како „топовско месо“ и вратени во „метален ковчег“.

Ѓорѓи Оровчанец: „Денес имаме итна седница и се согласувам со потпретседателот на Собранието дека тоа не е итна постапка, околу едно и единствено прашање на дневниот ред, а тоа е испраќање на наши војници во мировната мисија во Ирак, како што кажа госпоѓа Лалчевска, со надеж за смирување на воените процеси во оваа земја. Меѓутоа, испраќаме војници да смируваат една земја, а ние овде како пратеници не можеме да ја смириме состојбата во Собранието.“

„Тоа е деликатно прашање затоа што испраќаме наши луѓе, испраќаме војници кои учествуваат во воени зони, во операциите, без разлика во која, зелена зона или друга зона се“.

„Деликатноста и опасноста секогаш постои и секогаш постои, како што се случувало на сите земји, некои од таму не биде вратен нормално, туку биде вратен во метален ковчег.“

македонски војници подготвени за „мировни“ акции

3) Владејачката партија најпосле ни призна дека во Ирак сме заради „поддршка на нашиот стратешки партнер САД“, односно заради ширење на „слободата и демократијата“ и дека нашите војници „се обидуваат да го направат Ирак подобро место за живеење“ борејќи се против „Алкаеда“ (?!).

Александар Николовски, како претставник на ВМРО-ДПМНЕ: „Ирак во моментот е симбол на слободата и уште повеќе, е обид да не ни се повтори 11 септември никаде во Европа, никаде во светот. Ова е обид да не ни се повтори Мадрид, обид да не ни се повтори Лондон, заради тоа што Ирак е превентивна мисија, Ирак е мисија која што носи демократија во срцето на Блискиот Исток. И уште повеќе, овие денови се отвори една дебата околу повлекувањето на нашите војници од Ирак од страна на неколку новинари, неколку здруженија на граѓани, неколку институции кои што тоа го поддржаа, се отвори една дебата дали ние треба да сме таму и што правиме таму.

Ние таму во моментот спроведуваме мировна мисија. Нашите војници таму не се нити агресори, нити окупатори, нашите војници таму се луѓе кои што се обидуваат да го осигураат мирот. Нашите војници се луѓе кои што помеѓу другото таму учествуваат и во медицински мисии, нашите луѓе се луѓе кои што се обидуваат да го направат Ирак подобро место за живеење.“

Зошто треба да останеме во Ирак и зошто треба да го зголемиме бројот на војници во Ирак: „разликата меѓу Виетнам и Ирак е тоа што, ако се повлечеме од Ирак, за разлика од Виетнам, тие мислејќи на Алкаеда ќе дојдат по нас, ќе дојдат по слободата, ќе дојдат по слободниот свет. Затоа сме за нашите војници во Ирак, затоа ги поддржуваме, затоа сме горди што ќе го зголемиме бројот во рамките на можностите на нашата Армија.“

Неколку прашања до Александар Николовски:

1) Како може операцијата да се оправдува за да не ни се случеле „Мадрид и Лондон“ кога „Мадрид и Лондон“ се случија по започнувањето на „Слобода за Ирак“?

2) Праќаме војници во Ирак за да не дојде Алкаеда по нас или за да дојде Алкаеда по нас?

3) Дали откако ќе се вратат од Ирак, нашите војници ќе се обидат да ја направат и Македонија „подобро место на живеење“?

4) Дали окупирањето на туѓа територија, убивањето илјадници недожни цивили на пунктови, бомбардирањето на случајни минувачи со „пријателски оган“, насилното влегување по домови (заради „ефект на изненадување“), произволното апсење, мачење и нечовечко однесување кон „лошите момци“, ограбувањето на природните ресурси и културното богатство, уништувањето на животната средина... се методи за да се направи Ирак „подобро место на живеење“?

5) Дали и фашистичките окупатори се обидуваа да ја направат Македонија „подобро место на живеење“ во Втората светска војна?