Груевски победи, Македонија загуби!

Груевски победи, Македонија загуби!

Груевски убедливо победи - Македонија уште поубедливо загуби! Накусо, тоа се резултатите од предвремените парламентарни избори 2008. Уште една голема победа на Груевски на домашната политичка сцена, уште еден тежок пораз на Македонија на меѓународната политичка сцена.
Првпат власта не беше изборно казнета од граѓаните, туку неподготвената опозиција која заигра на свадба со празни раце - без убедлива изборна програма, со нереални политички ветувања и со негативна кампања насочена кон лично дискредитирање на противниците. Не ни се повтори историјата, но затоа ни се повтори парадоксалната постбукурешка равенка: интернационален пораз на Македонија = домашна победа на ВМРО-ДПМНЕ.
По предизборната рашомонијада - „Што и' се случи на Македонија на букурешкиот самит?“, преживуваме постизборна „резилијада“ - „Што и' се случи на Македонија на изборите?“
Дефинитивно, како и по Букурешт, некој има изгубено контакт со реалноста! Не се знае само кој, дали нашиве кусогледи политичари или, пак, меѓународните набљудувачи што почнаа да не' „ѕиркаат“ преку очила со ЕУ-диоптер. Од една страна, странските воајери создаваат претстава дека на предвремените избори демократијата на ЕУ-кандидатот била бандитски силувана („gang rape“). Од друга страна, нашите политички егизбиционисти се обидуваат да создадат претстава дека станувало збор за доброволен секс на македонски начин.
Џабе „воајерите“ на ОБСЕ констатираат дека стандардите останале незадоволени. Нашиот премиер веќе обнароди дека имавме фер и демократски избори. Остана да лебди само дилемата колку изборите ни биле демократски, поради нерегуларностите од 1 до 2 процента - дали 98 посто или, пак, 99,102 посто.
Џабе меѓународните „пазачи“ укажуваат на „неуспехот да се превенираат насилните акти“ и на „ограничената и селективна примена на законите“. Интелектуалните мегафони на Груевски веќе разгласија дека инцидентите биле во помал обем од 2006, а дека полицијата била многу поефикасна. Кој не верува, нека го гледа во живо полициското спроведување на Красниќи во судот.
Залудни се предупредувањата на МКГ дека безбедносната ситуација драстично ни се влошила поради предизборното насилство, кое на некои гласачки места се преобрази во вистинска „касапана“. Директорот на Центарот за управување со кризи веќе констатираше дека „по вчерашните инциденти... безбедносната состојба во земјата е подобрена, а не влошена“. Кој не верува, нека гледа Грујовизија.
Залудни се укажувањата на нашите меѓународни пријатели дека силувањето на гласачките кутии е силување на македонската демократија од страна на оружени групи. Во некои случаи дури и пред очите на нашите полицајци, во улога на неми воајери или активни помагачи на „гордите“ насилници. Премиерот со личен чин им покажа на нашите американски партнери дека не е верно оти спроведувањето на предвремените избори „ја дискредитирало оваа земја“. Лично премиерот покажа дека Македонија има вера и ќе докаже дека демократијата и' е света, со тоа што отиде во црква да се поклони во знак на благодарност кон Бога.
На денот на изборите, предизборниот фестивал на лагата се претвори во вистински циркус на вербални акробации. Како да постоеше натпревар помеѓу портпаролите, кој ќе даде изјава што е подалеку од реалноста. Според мене, во финалето влегоа портпаролот на „Сонце“ (кој веднаш по изборите изјави дека Груевски не ја постигнал целта), портпаролот на ДПА (со изјавата дека ги победиле ДУИ со резултати од 2:1 до 4:1), како и портпаролот на Владата кој најжестоко се огради од насилните инциденти како да се случуваат на некоја друга планета, а не во Македонија. Специјална награда за „одлепеност“ би и' доделил на Шекеринска за изјавата за нејзините активисти: „Одговорноста за нереализираното мнозинство е моја, заслугата за одлично водената кампања е ваша“. Како е можно „одлично водената кампања“ да резултира со толку катастрофални резултати? Колку што „Сонце“ е далеку од мнозинството со освоените бедни 28 пратенички места, толку изјавата на нивната лидерка е далеку од реалноста.
Утешната награда за „промисленост“ му ја доделувам на победникот на коалицијата „За подобра Македонија“ за неговата историска изјава: „Тој што вчера се обиде да создаде проблеми, не и' мисли добро на Македонија“. Машала, уште малку ќе испадне и дека насилните инциденти на 1 јуни не биле реални проблеми, туку само обид за создавање проблеми. Се чини залудно насилниците поарчија толку куршуми и силуваа толку изборни кутии. За премиерот, тоа се луѓе што не и' мислат добро, а не луѓе што не и' прават добро на Македонија. Новата народна поговорка „Кој пука - зло не мисли“ изгледа важи само за славениците на победничката коалиција, но не и за „луѓето што не им мислат добро на Албанците“ и на Македонија.
Без разлика какви небулози шириме по дома, јасно е дека на 1 јуни добивме единица по демократија од Фуере, со шанса за поправен испит и одлични изгледи и третпат да ја повторуваме годината во средното училиште „ЕУ-интеграција“. Па што ако уште еднаш ја повторуваме? Нели, повторувањето е мајка на знаењето. Знаењето е моќ. Македонија знае. Преродбата продолжува. А Груевски има се' поголема моќ.