Македонското малцинство во Грција

Џабе толку негирања - Караманлис: Нема македонско малцинство во Грција.

Според некои релевантни извори, има помеѓу 100.000-200.000 етнички Македонци во Грција.

И покрај негирањата на Караманлис, македонско малцинство се признава во извештајот на ECRI за Грција, каде што има посебно поглавје „Македонците и другите малцински групи“. На Грција и се препорачува да „ги продолжи напорите за подобрување на ситуацијата со членовите на другите малцински групи, вклучувајќи го муслиманското малцинство во Западна Тракија, македонската заедница, малцинските религиозни групи, како и имигрантите, бегалците и барателите на азил.“

Наведен е и следниов пример за дискриминација:

“For example, in 1982 a regulation permitted the return to Greece of people having fled the country during the 1946-1949 civil war, together with their families. However, this regulation applied solely to persons "of Greek origin", thus excluding persons of non-Greek, and particularly Macedonian, origin who had nonetheless left Greece under the same conditions.”

Потсетено е и на следнава пресуда на Европскиот суд за човекови права:

„In the Sidiropoulos and others v. Greece judgment of 10 July 1998, the European Court of Human Rights found that the refusal to register the association "Home of Macedonian Civilisation" constituted an interference with the freedom of association as guaranteed by Article 11 of the European Convention on Human Rights. ECRI deplores the fact that, five years after the decision of the European Court of Human Rights, this association has still not been registered despite the repeated applications made by its members.“ (За повеќе - A Decade After ECHR Judgment, Greece Continues To Refuse Registration Of The Home Of Macedonian Culture)

Инаку, интересен параграф за последиците од граѓанската војна во Грција може да се прочита тука: „Following the civil war in Greece (1946–9), 35,000 Communist ethnic Macedonians went into exile and were stripped of citizenship; land was distributed to ‘nationally minded’ Greeks who were resettled in Macedonia. Those who continue to assert a Macedonian identity still cannot return. These rapid demographic changes were complemented by compulsory assimilation, including name changes, school closure and the prohibition of the Macedonian language in public and in the home. Greek control of education and job discrimination have encouraged assimilation, making the Macedonian minority increasingly difficult to define.“

Еве и дел од аргументите на „Виножито“:

„Виножито“ прашува кои се оние лица кои во официјалните пописи во Грција до 1951 година се попишувани под графите „Мекдофони“, „Славофонски Македонци“, „Словени“ или „не-Грци“ и што се случило со нив по таа година. “ (...) „...зошто во 60-те години на минатиот век населението на цели села било присилувано да се заколне дека ќе престане да го користи „проклетиот словенски идиом““ (...) „Како е можно Грција, која постојано се фали дека е „колевка на цивилизацијата и демократијата“, во исто време де факто да ги негира основните фундаментални човекови права на овие граѓани, како што се правото на самоопределување и на сите права што прозлегуваат од него на образовно и културно поле?“. (Каде исчезнаа Македонците во Грција, прашува „Виножито“)