Ескопјизам

Откако по трет пат ми го украдоа точакот, во овој поган град, се најдов во небрано. Кај се издржува без точак среде лето, во пеколното и смрдливо Скопје, каде што самата помисла на автобус (приватен или државен - сеедно) го буди одма нагонот за повраќање?
Ненадејно, ми се посреќи. Си најдов точак на старо, и тоа за евтини пари. И не обичен точак - туку поим за точак - голем модар љубљански „Рог“ од 1982 год., со налепници што будат сеќавања на едно време кога кражбите на точаци беа вистинска реткост, иако точаците беа бесценети.
Сега чекам само сонцето да изгрее, па да му зашибам накај... што подалеку од смрдливото Скопје, што подалеку од бучниот град, што подалеку...
Го сакам Скопје многу повеќе, откако има велосипедска патека, кога помалце го гледам. Ќе го сакав уште повеќе ако патеката беше подолга - ако беше до Лисиче на едниот крај, и до Матка на другиот. Ќе го сакав уште повеќе ако имаше што повеќе паркови и велосипедски патеки и што помалце смрдливи ауспуси.
Една работа само ептен ми иде на живци - кога рано насабајле, понесен од утринската свежина покрај Вардар, јурејќи со мојот „Рог“ (со автоматски менувач на брзини :) ќе ме пресече звук на мотор и гнасен мирис од ауспух, и некоја „паметњаковиќ-фацка“ која радо би ја упукал у тие моменти, да имам при рака било какво оружје.
Би го одлежал без грижа на совест, помислувам на моменти. Секоја казна за такво „цилимбе“ е премала!
Или, што е поверојатно, таквиот ирационален бес е само симптом за пустата желба да се раатисаш оттука, од смрдливото и безживотно „Скотје“, каде што еден убав ден, сите ние „скотјани“ - „ќе изгинеме по некои дупки“!
Кој тоа тврдеше дека Скопје не е метропола зашто нема сериски убиец?
Скопје е сериски убиец!
It's killing me softly.