Присуствував на прославата пред споменикот на Скендербег во Скопје, „Соединети околу знамето“. Ме интересираше како реагираат луѓето, а сакав да направам и некои фотки.
Вечерта на вестите на „Алсат“ имав прилика да чујам дел од политичките изјави. Ми остави впечаток оцрнувањето на владината ДПА со поговорката „овцата која се одделува од стадото ќе ја изеде волкот“ како и изјавата на градоначалникот на Чаир Изет Меџити: „Веењето на албанското знаме не може да го забрани ниту еден суд бидејќи знамето на нашиот орел не го загрозува веењето на другите знамиња во Македонија, туку напротив, без двоглавиот орел не вреди ниту државното знаме. Додека ќе има Албанци во оваа држава и нашиот орел слободно ќе лета без да стравува од никого.“ (вечерни вести на „Алсат“, 28.11.2007).
Ако знамето на Скендербег „не го загрозува веењето на другите знамиња во Македонија“, тогаш логично се поставува прашањето зошто на прославата не се вееше ниту државното знаме, ниту пак другите знамиња на заедниците?
Ако „без двоглавиот орел не вреди ниту државното знаме“, дали тоа значи дека македонските Албанци ќе почнат да го веат државното знаме на Република Македонија единствено ако на него има двоглав орел?на прославата може да се видат многу деца накитени со знамиња и други симболи
Дневник (29 ноември) извести дека „Македонското државно знаме вчера се вееше во Тетово на прославата на денот на албанското знаме организирана од градските власти“ ... „што досега не беше редовна практика при прославата на државните празници.“
Изјавата на Али Ахмети за „светиот симбол - знамето“ е историска: „Нашето национално знаме има големо значење за нас бидејќи никогаш не ни дозволи да бидеме влекачи. Нашиот симбол лета слободно и затоа е неважечка одлуката на Уставниот суд“ („Албанскиот празник ги ипразни работните места“, Дневник, 29 ноември 2007, стр. 3).
колективен ритуал со знамето проследен со пиротехника
Во написот „Албанците развеаја илјадници знамиња“ („Шпиц“, 29.11.2007 стр. 5), може да се прочита следната изјава на организаторите на манифестацијата „Обединети околу знамето“: „Годинешната прослава на Денот на знамето има посебно значење за Албанците, затоа што уставниот суд забрани албанското знаме да се вее на државни институции на централно и на локално ниво“.
Очигледно, организаторите ја искривоколчуваат одлуката на Уставниот суд, која не забранува веење на локално ниво на знамињата на заедниците во рамките на локалната самоуправа и нејзините органи.
BBC забележува: „Скопскиот весник Љајм, кој се печати на албански јазик, вообичаено се издава во две илјади примерока. Но, вчера во продажба беа пуштени дваесет илјади копии – во секоја од нив имаше и подарок - мало хартиено албанско знаме.“ (Одбележан Денот на албанското знаме).
Во написот „Државни пари за недржавен празник“ („Време“, 29.11.2007, стр. 4) е парафразирана изјавата на Бесим Догани (ДПА) кој се пофалил дека денот на албанското знаме го финансирало Министерството за култура, без да каже колку пари се потрошиле за таа намена. Пренесена е и изјавата на Владата дека “вчера не се славел 28 ноември, туку завршната манифестација на деновите на албанската култура“.
Вечерта поминав во домот на АРМ каде што требаше да има концерт во рамките на „Денови на Албанската Култура“. Од програмата може да се види дека организатор е MINISTRIA E KULTURES/МИНИСТЕРСТВО ЗА КУЛТУРА/MINISTRY OF CULTURE, без воопшто да се спомне Република Македонија. Текстот на македонски има многу јазични грешки, од кои најскандалозна е „Оркестра на филхармониа на Македониа“ кој изведува дело од „W.A. Мозарт“!!!
Вечерта на „Алсат“ имаше дебата со албански историчари, во која може да се чујат мошне интересни тези зошто се прославува Денот на знамето. Поради должината, транскрибирав само дел од нив (види коментар 1).
(Не)официјалната прослава на 28 ноември оваа година се совпадна со пропаѓањето на преговорите за Косово, вест која предизвикува нова неизвесност околу стабилноста и иднината на регионов.
Прославата на 28 ноември индицира дека вооружениот конфликт во Македонија кој се перципираше како „етнички“ е транформиран на друго, симболичко и партиско ниво. Слично како што етничките Македонци беа партиски поделени околу прославата на државниот празник „Илинден“, така се поделија и двете главни партии на етничките Албанци од Македонија. Со таа разлика што етничките Македонци на Мечкин Камен и на Пелинце вееја различни знамиња, а етничките Албанци вееја исто знаме.