За македонското „ишљу“

4/07/2007

Извадок од собраниските муабети кој најдобро го покажува нивото на реторичка култура како на нашите народни претставници, така и на службениците кои се грижат за стенограмите од собраниските седници:

„Љубиша Георгиевски:

Јас не разбирам зошто се прави толку голем ишљу од бројот на законот што го зазема како дневен ред. Сите точки на дневен ред се совршено еднакви, релевантни, легитимни и легални.

Според тоа, може да се дискутира за предности, но од тоа да се прави “смах света” ќе дозволите, дека е претерано.

Повелете, Владо Бучковски има процедурално.

Од тоа да се губи цела седница во процедурални премирања, сепак е премногу.

Повелете господине Бучковски, вашите три минути.

Владо Бучковски:

Благодарам претседателе.

За вкусовите не се расправа дали е ова смах на светот, но во краен случај ова е до сега најголемиот преседант.“

(СТЕНОГРАФСКИ БЕЛЕШКИ од Триесет и шестата седница на Собранието на Република Македонија, одржана на 2 април 2007 година - Документ)

За жал, ова срамотно собраниско „ишљу“ не е „преседант“, туку транзициско „процедурално премирање“ кое полека, но сигурно не води кон македонски “смах света”.

9 коментари:

GoodBytes рече...

WTF is "ишљу"?

Unknown рече...

Тоа ти е „културен“ превод од англиското „issue“ :)

Unknown рече...

А „смах“ е најверојатно лингвистичка симбиоза помеѓу „смак“ и „крах“.
Сеуште ми е енигма „За вкусовите не се расправа дали е ова смах на светот...“
Каква ли врска имаат вкусовите со „смахот“?

Анонимен рече...

Може е обична печатна грешка

Unknown рече...

Не ми е веројатно дека у секој втор ред може да има толку „оригинални“ печатни грешки.
Сигурно го нема погледнато лектор, а тоа значи дека Собранието не го почитува Законот за употреба на македонскиот јазик.
Со други зборови, некој треба да биде казнет, ако и за законодавниот дом важи законот.

Анонимен рече...

Мислам дека си за нијанса престрог (што инаку како пристап го поддржувам :).
Не гледам зошто “реторичката култура“ би била предмет на оцена, а особено не онаа на службениците кои работат на стенограмите. Сепак тие не се таму затоа што се ерудити, туку затоа што се брзи и обучени во својот занает.

Дури и би се изненадил колку собраниските стручни служби се релативно неинфицирани од вирусот на партизација, бирократизираност и летаргија кој инаку хара по министерствата.

Пример, она што ми се гледа по-проблем е дневното принтање и размножување во 120 копии на СЕКОЈ ЕДЕН СТЕНОГРАМ И ПРЕДЛОГ ЗАКОН, во услови кога сите тие се на веб, а него го има во секоја канцеларија (за воља на вистината,компјутери се помалку од парламентарци).

Па дури не би ја проблематизирала ни “реторичката култура“ на пратениицте. Едно затоа што верувам дека составот е мини одраз на граѓаните (во основа, нели), а друго затоа што имам донекаде разбирање за дебатите “по слух“ , особено кога се жолчни и политички обоени, а ги водат ликови со образование, општа наобразба и политички сенс во висина од 20% од оној на македонските блогери на пример.

Да бев радикална, ќе ја жртвував реториката барем малку, во полза на поиздржани законски решенија и трансформација на парламентот во прав владин контролор, а не поле за прелистување на дневниот печат и собирање дневница за тоа.

Тоа е до реторичкиот момент – за лекторскиот ( каде главно е претпоставувам употребата на литературниот македонски) не сум баш сигурна, бидејќи така се интервенира во автентичноста на исказот на говорниците, а и не сум сигурна дали со чл. 7 од законот,под службени текстови не се мисли првенствено на законите (иако не би се степала да ја бранам тезава). Сепак, лектори ми се гледаат попримарни на други места, а и замисли каков обем на работа би имале со стенограмиштава (и по содржина и по должина)

Молам да не ми се замери на должината на коментаров-постов го примив со сентимент, пошто во собранието ми беше првото работно место, а првите, какви и да се , не се забораваат. :)

Unknown рече...

Мило ми е што ја подржуваш тезата за автентичноста на македонското „ишљу“.
И ја сум за верно пренесување на она што е кажано, без лекторска „цензура“.
Во идејата за „трансформација на парламентот во прав владин контролор“ малку верувам додека Љубиша & Cо. се на „тронот“. На моменти, чоекот се однесува како владин потрчко, што е за жалење, нели?
Таквото полтронско однесување кон владата е комплетно деградирање на контролната функција на собранието.

Анонимен рече...

собранието НЕМА де факто контролна функција.за де-градација, претходно мора да има некаква бар градација! :)
апропо љубиша и лепо друштво- што да ти кажам- од секое јајце не се испилува ниту најдобриот поставувач на Крлежа на македонските сцени, а ниту пак мал Никола Поповски. :)

Unknown рече...

Велиш Нена, „собранието НЕМА де факто контролна функција“.
Затоа наша должност како граѓани на Република Македонија е да го потсетуваме Собранието дека треба да „врши политичка контрола и надзор над Владата и над другите носители на јавни функции што се одговорни пред Собранието“.
Наша одговорност е и да го потсетуваме претседателот дека воопшто не му доликува улогата на „Владин шут“ во претставите „Кралот Грујо“ и „Многу врева за ништо“.

Мојот список со блогови

>> <<

Text

Archive

Recent Post

Архива на блогот

Footer Widget 1

Footer Widget 3

Blogger Tricks

Blogger Themes

Catwidget4

Букефалистички парадокси: Филип („љубител на коњи“) стана воин без коњ.

Comments

topads

Footer Widget 2

Популарни објави

Популарни објави

Popular Posts this month

Popular Posts this week