Сексуални триаголници

И сексуалните триаголници се геометриски фигури, но во една поинаква геометрија - сексуалната геометрија.

Основни поими во класичната геометрија се точка, права и рамнина.

Основни поими во сексуалната геометрија се Г-точка, „прав“, и ерогена зона - колку и да е тешко да ги пронајдете понекогаш.

Митот за сексуалната индивидуа

Има ли понеуверлив мит од општо раширеното сфаќање дека се раѓаме како индивидуи или дека созреваме во самостојни сексуални индивидуи?

Според некои психоаналитичари, со самото раѓање го формираме првиот сексуален триаголник - заедно со мајката и таткото. Спорно е прашањето дали воопшто можеме да излеземе од него. Во рамките на овој „забранет“ триаголник се образуваат нашите сексуални очекувања, нашите несвесни сексуални ставови, нашите сексуално-етички принципи за тоа што е добро и што е лошо.

Според ваквите психоаналитички приказни, повеќето луѓе не можат да го направат клучниот сексуален исчекор - да излезат од триаголната сексуална врска. За нив триаголната врска станува судбинска. Не само поради нејзината реална невозможност (забраната на инцестот), туку и поради постојаните, но неуспешни обиди за пронаоѓање на некаков „идеален“ љубовник, како достојна замена на мајката или таткото.

Митот за сексуалната двојка

Приказната за среќниот (хетеро)сексуален пар е конститутивен мит на патријархалната сексуална идеологија. Навистина, има ли поневеродостојна „народна“ поговорка од српската „Где се двоје воле, сувишан је треќи“?

Најчесто, и тоа не само во сексуалната геометрија, третиот не е излишен, туку е неопходен. Нема поголем ужас од тоа да завршите на пуст остров со идеалниот љубовник од вашата омилена сексуална фантазма. Сетете се само на вицот за „среќниот“ Македонец кој откако завршил на пуст остров со Ким Бесинџер, ја моли да се преправа за момент дека е машко, за да може да и ги раскаже сопствените сексуални доживувања. Вредат ли нашите сексуални доживувања нешто, ако не можеме да ги споделиме со некој трет?

Футуролошки гледано, третиот е неопходен, и тоа не само како слушател. Не за џабе станува се попопуларна поговорката - „За среќа се потребни тројца!“ Помислата на двајца, се почесто ја вклучува помислата на исклучителен трет, отколу помислата на исклучен трет.

Обидете се само да ги замислите Сојер и Кејт среќни на некој пуст остров во „Изгубени“, остров на кој го нема Џек. Не ви успева, нели?

Митот за брачната двојка

Бракот, според хетеро-патријархалната дефиниција, е сексуален триаголник помеѓу сопругот, сопругата и државата (институција која проповеда за тројната поделба на власта). Религиозниот брак е сексуален триаголник помеѓу сопругот, сопругата и црквата (институција која проповеда за светото „тројство“).

Секуларната дефиниција е дополнета од некои незадоволни бивши сопрузи, должни да исплаќаат алиментација: Бракот е сексуален триаголник помеѓу сопругот, сопругата и државата, после чие раскинување сопругата и државата најчесто не испаѓаат „ебана странка“.

Пред да почнете да размислувате за влез во брачниот триаголник, потсетете се и на прочуената досетка: „Зошто нехетеросексуалците се борат за правото на брак?“ - „И тие сакаат да го имаат правото да бидат исто толку мизерни колку и хетеросексуалците.“

Државата како „исклучителен“ трет

Поентата дека државата може да биде дел од сексуалниот триаголник е видлива и во славниот перформанс на Сања Ивековиќ насловен „триаголник“. Во, 1979 година, кога пред нејзината зграда во Загреб свечено се дочекувало поминувањето на најголемата југословенска секс-икона - Маршалот Тито, храбрата Сања излегла на својата тераса, почнала да чита книга и да се допира по телото симулирајќи самозадоволување. После извесно време, полицаец заѕвонил на нејзината врата издавајќи наредба „личностите и предметите да се отстранат од балконот“.

Сексуалниот триаголник на кој алудира Сања е составен од неа (на балконот), од полицаецот со токи-воки пред нејзината зграда (кој заѕвонил на нејзината врата), и од агентот со токи-воки и двоглед кој стоел на врвот на соседната висока зграда и кој единствено можел да види дека Сања „мастурбира“ на нејзиниот ограден балкон.

Има ли некакви драстични промени од далечната 1979-та до денес? Па, ако ги земеме предвид нашите досегашни „независни“ претседатели и премиери, тешко дека било кој од нив може да мотивира некоја уметница да го изведе перформансот „триаголник“. Ако за сексуалната харизма на Тито (која може да се споредува со сексуалната харизма на Кенеди или Клинтон) може да се напише цела книга, за сексуалната харизма на сите наши претседатели и премиери заедно - тешко дека би можело да се склопи и една единствена страничка.

Но, некои работи сепак суштински не се промениле. Иако „Маршалот“ и неговата „диктатура на пролетеријатот“ одамна ги нема, и сега, во „демократски“ услови, можете успешно да го изведете перформансот „триаголник“ на вашата тераса. Се разбира, под услов да ве види љубоморната сосетка, совесно да ве пријави во полиција, а дежурниот полицаец да ви заѕвони на вратата со кривична пријава за вршење „полово дејство“ пред друг на јавно место.

И нашата современа хиромантија - психоанализата - нашиот здраворазумски „опиум за народ“, не проповеда дека се можни суштински промени, барем што се однесува до природата на сексуалните триаголници. Прашање е само колку сме самите свесни за нашата всидреност во „светото тројство“ на психоаналитичкиот сексуален триаголник составен од: идот (сексуалниот нагон на непослушните синови и ќерки, водени од принципот на задоволство), егото (послушниот „разум“ и одбранбени механизми на „посредникот“), и супер егото (агресивната држава во улога на „таткото“).