Ѕвездени ЕУ-патеки

Годините си врват, а интеграцијата не ни врви.
Прва година помина, Македонија кандидат остана.
Втора година помина, визи не ни укинаа.
Еве, и трета година помина, а преговори не отпочнаа.
Зошто ли, зошто остана, Македонија неинтегрирана?
Зар влезот наш в ЕУ е сал пуста желба народна?
Да не се залажуваме. Нит Грци ни се виновни нит евроскептици. Остануваме неинтегрирани заради евронаглувите. Македонија не е жртва на евроскептицизмот, туку на евронаглувизмот! Пораките од ЕУ никако да стигнат до нашите уши. Во ретки случаи, ако влезат во едното уво, набргу излегуваат од другото.
Ете, неодамна, оние што имаа уши повторно можеа да чујат, а и да разберат, за нашите сериозни проблеми со политичкиот слух во комуникацијата со Брисел. Оние што имаа уши, можеа да ја чујат изразената загриженост на Оли Рен за нашите неодамнешни политички настани. Оли Рен, небаре капетан на „Ентерпрајс“, со наједноставен јазик ни ги соопшти условите за побрзо интегрирање во „федерацијата“ што му ги повторил на Боцевски: исполнување на добро познатите Копенхашки критериуми, политичка стабилност, правилно функционирање на демократските институции, зајакнување на политичкиот дијалог, создавање услови за идни слободни избори и „натамошни супстанцијални напори“ за исполнување на осумте „репери“. Што се однесува до „реперите“, Оли Рен не' потсети дека се „суштински услови“ за создавање европско општество и дека сме направиле „некаков прогрес во извесни подрачја“, илустрирајќи го со позитивни примери од реформите во правосудството и во полицијата. Исто така, комесарот го поздрави „добриот прогрес“ во однос на условите за либерализирањето на визите, изразувајќи надеж дека тоа ќе стане реалност, откако нашата Влада ќе ги исполни безбедносните услови, за што е потребно вложување „силни напори“.
Меѓутоа, по обраќањето на Боцевски добив впечаток како ушите да му биле под кирија за време на „блиската средба од трет вид“ со комесарот за проширување. Небаре портпарол за време на изборна кампања, Боцевски информираше дека „Македонија ги исполни критериумите за либерализација на визите“, наспроти надежта на комесарот дека уште многу ќе сработиме на тој план. Потоа, тој се пофали дека Македонија исполнила „околу 75 отсто“ од реперите, и дека останатите 25 отсто се во фаза на исполнување. Остана неизвесно: дали нашиот прв „интегративец“ ја чу препораката на комесарот дека се потребни „натамошни супстанцијални напори“ за исполнување на осумте клучни приоритети?
И нашиот премиер почна да се однесува како лидер на изолирана планета на рабовите на цивилизацијата, кој нема слух за (пре)пораките од „федерацијата“. Наместо брзи пруги кон нашата ЕУ-иднина, премиерот продолжува да гради понтонски мостови кон минатото. Во неделата, во улога на кустос на „Музејот на македонската борба и на жртвите на комунизмот“, ја обнароди поразителната „музејска“ вистина дека „не може да се очекува Македонија да добие датум за преговори годинава“. Демек, ноемврискиот извештај на ЕУ немало да зависи од нашето исполнување на „реперите“, туку од тоа како „Баба Рога“ - „Грција ќе ги среди работите во Брисел“. На денот на независноста, во улога на промотор на последното чудо на вмровската технологија - лифтот на „верската атракција“ и „симболот на нашето православно опстојување“ премиерот навести вечен опстанок и развој на нашата библиска земја.
Преку (ре)конструкција на историски и религиозни паметници, премиерот божем промовира култура на „долго паметење“, а всушност се обидува да го замаскира сопственото „кратко паметење“. Да се потсетиме: Уште на почетокот на 2008, Груевски изјавуваше дека не планира предвремени избори и дека е фокусиран на остварувањето на клучните приоритети - поканата за НАТО и преговорите со ЕУ. По македонскиот дебакл во Букурешт, не' убедуваше дека предвремените избори нема да го забават, туку ќе го забрзаат процесот на евроинтеграција. И по изборната победа на катастрофалните избори, на Груевски не му се брзаше да формира влада и да работи на остварување на реперите. Откако летото заврши, штурчето почна да им пее нова песна на мравките: сега не' уверува дека евроинтеграцијата не е пресудна за нашата светла иднина и за неговата вечна „преродба во 100 чекори“. Не би ме изненадило ако од утре ја подзасили отворената кампања против ЕУ преку своите медиумски мегафони, инстант-интелектуалци, пропагандни тинк-тенкови, еднократни невладини организации и вработените во „Препород“- Идризово. Груевски е толку добар глумец што може и да ги убеди луѓето дека е македонскиот Жан-Лук Пикар - чуварот на македонскиот идентитет од наездата на Клингонците и ЕУ-боргите, препознатливи по застрашувачкиот слоган: „Ќе бидете интегрирани. Отпорот е залуден“. Ако вештината на политиката се состои во тоа најголемиот пораз да го претставиш како национална победа, тогаш мора да се признае дека командантот на ѕвездената флота на ВМРО-ДПМНЕ е мошне вешт политичар.
Накусо, ако нашите аспирации кон ЕУ не се само обична сценска глума, тогаш мора да престанеме да испраќаме контрадикторни пораки до „федерацијата“. Со нашето знаме им сигнализираме дека „И Сонцето е ѕвезда“, а со постојаното покажување на грбот како да ги потсетуваме на времето кога „И црвената петокрака беше ѕвезда“.
Трнлив е „најдолгиот пат“ до ЕУ-ѕвездите и тешко се изодува без изграден политички консензус за клучните приоритети. Ако и Сонцето е ѕвезда, тогаш мора конечно и ние да запловиме по ѕвездените ЕУ-патеки. И тоа со „ворп-брзина“!