Со сила веронаука не бидува

„Ние сме католици, но нашето дете воопшто не се интересира за религија. Се прашувам, од каде знаел и со кое право професорот по веронаука уште на првиот час го посочил моето дете како католик, друго дете како протестант, а другите како православни. Сега сите му велат: „ти си католик, ти си католик...“ како да е тоа престап или дијагноза. Се чувствува обележан, а не знае ни што значи католик, ни протестант ни православен. Детето е истрауматизирано.“ (Дневник, Веронауката ги распнува децата)
Уште пред година и пол, во постот Веронаука за човекови права?, предупредив:
„...верското образование во основните училишта не може да придонесе за изградба на систем на вредности чиј темел се почитувањето на човековите слободи и права, еднаквост, толеранција... Напротив, историјата на религиите покажува дека религиозните догми се извор на нетолеранција, дискриминација, социјално исклучување и непочитување на елементарните разлики.“
Потсетувам и на заклучокот: „Доколку во изготвувањето на програмите за верско образование не бидат вклучени и експерти за човекови права, лесно може да се случи верското образование во основните училишта да придонесе за изградба на систем на вредности чиј темел се непочитувањето на човековите слободи и права, нееднаквост и нетолеранција.“
Уште еднаш се прашувам: кој ќе не' спаси од спасителите што проповедаат дека веронауката ни е единствен спас? (Ајнштајн веронаучник?)