Соочување со сегашноста

Баш ја читнав колумната на Ивица Боцевски за „апсолутот на човековиот живот“ (повеќе).
Една мала провокација: „...ако сакаме демократијата и човековите права да бидат нешто повеќе од идеолошки флоскули, треба да инсистираме на разликата помеѓу комунизмот како идеологија и комунистичките режими, како и на други битни разлики. Во спротивно, ќе дојдеме до тоа да ги обвинуваме и осудуваме демократијата и човековите права, зашто од нивно име се изведувале или се изведуваат воено-полициски операции во кои секојдневно гинат стотици безимени жртви секаде во светот.“ (повеќе)
Убаво е да си праиме муабет за човекови права, ама што конкретно можеме да сториме за жртвите на режимот, и против „сите нивни џелати“, прашање е сега! Без конкретни предлози, иницијативи, покажуење со прст, и отворање судски процеси говорот за човековите права се претвора во идеолошка реторика.
Визентал не јадеше бурек против нацизмот, туку трагаше по конкретни виновници, и собираше докази за на суд.