Сексуална хемија

„Имам читано за тоа во магазините.
Кога си заљубен... тоа е само лачење на хормони... кои ги менуваат сетилните мириси.“ - Чарли Партана (Џек Николсон), во „Честа на Прициеви“

„Љубовта е хемија, сексот чиста физика“ - ми го цитираше Марфи една колешка-блогерка. Но, можна ли е сексуална физика без сексуална хемија?

За да ја победи пенисот силата на гравитацијата, треба да живне либидото. А може ли да се разбуди либидото ако нема размена на хемиски сигнали?

„Очи ширум отворени“

Лас Вегас не е само место каде што луѓето си го прокоцкуваат животот и стапуваат во брак. Лас Вегас е и местото каде што Британскиот физиолог д-р Бриндли му демонстрираше на светот дека либиднината на човештвото е во сексуалната хемија. Сеуште се памети презентацијата на д-р Бриндли на научната конференција во далечната 1983. Бриндли, познат инаку по првите визуелни протези и имплантации на електронски очи, успева ширум да им ги отвори очите на колегите со оригиналната презентација на своето научно откритие.

Во клучниот момент од презентацијата „Вазо-активна терапија за еректилна дисфункција“ д-р Бриндли им објаснил на слушателите дека претходно инјектирал во својот пенис феноксибензамин. Веднаш потоа ги соблекол панталоните пред вџашената публика покажувајќи им го својот еректиран пенис.

Реакциите на неговите колеги се дел од историјата на сексуалната хемија. „Ерекцијата беше навистина за почит“ - изјавил професорот Алварез од Онтарио. „Тоа беше голем пенис, а тој само шеташе околу бината покажувајќи го“ - посведочил д-р Арнолд Мелман. Според д-р Ирвин Голдстајн, д-р Бриндли се симнал кај публиката и им дозволил да го допираат: „Луѓето не можеа да поверуваат дека тоа не е имплант.“

Две години подоцна се случува уште едно интересно откритие. Експериментирајќи со хемиски состојки со намера да ги прошират срцевите артерии, двајца научници ненадејно стануваат сексуални пионери. Нивната дрога успева да го зголеми крвотокот - но, не во срцето, туку во пенисот.

Нова сексуална револуција?

Некои, пак, ги сметаат како пионери на сексуалната хемија алхемичарите, со нивните верувања во сексуални еликсири, талисмани и афродизијаци. Интересно е дека верувањата во афродизијаци опстојуваат и денес, и покрај тоа што наоѓаат малку поткрепа во науката. На пример, иако алкохолот и канабисот нашироко се користат поради нивните афродизијачки моќи, поскоро станува збор за социјални и психолошки „лубриканти“ отколку за супстанци кои го будат либидото. Исто така, и вијаграта не е само плод на научните настојувања за лекување на импотенцијата кај мажите, туку и средство што масовно се користи како афродизијак. И покрај недостатокот на клинички докази дека вијаграта има моќ да ја зголемува сексуалната желба, верувањето во нејзините афродизијачки моќи - слично како и ирационалната вера во господ - може да направи чуда и да покрене цели планини.

Некои пак предвидуваат дека за неколку години вијаграта ќе му дојде нешто како аспирин, во споредба со она што ни го „куваат“ сексуалните (ал)хемичари во нивните „реторти“. Иако вијаграта предизвика своевидна сексуална револуција (во голема мерка благодарение на „пласибо ефектот“), сексуалните хемичари продолжија со потрагата по „светиот грал“. Но, сексуалната револуција не ги засегаше обата пола подеднакво. Вијаграта само ја продлабочи родовата нееднаквост. Затоа потрагата продолжи по хемиска супстанца која ќе ја зголемува сексуалната желба не само кај мажите, туку и кај жените.

На сексуалните хемичари им беше мошне добро познато дека најчестиот сексуален проблем на кој се жалат жените е губењето на сексуалната желба, проблем кој не се решава со вијагра.

Интересно е дека фармацевтската потрага по „женски еквивалент за вијаграта“ не е насочена кон некоја супстанца која ќе го зголемува крвотокот во женските гениталии, туку кон дрога која ќе дејствува врз централниот нервен систем, врз мозочните центри за задоволство. Дали тоа значи дека сексуалните хемичари го сметаат пенисот за сексуален орган кај мажите, а мозокот за сексуален орган кај жените? Секако, не. Современата сексуалната хемија е мотивирана да создаде синтетички афродизијаци кои директно ќе ја зголемуваат сексуалната желба и кај жените и кај мажите. Кога станува збор за либидото, мозокот е побитен од гениталиите.

Сексот е дрога?

Како што видовме, модерните сексуални хемичари настојуваат да пронајдат дрога за зголемување на сексуалната желба - либидото. Но, има ли поголема „дрога“ од сексот?

Навистина, зошто луѓето постојано зборуваат за „секс, дрога и алкохол“, претпоставувајќи дека сексот и алкохолот не можат да бидат видови дрога?

Дека сексот може да биде исто толку опасен колку и хероинот сведочат „сексоманите“ - луѓе навлечени на телесната хемија предизвикана од постојан секс. За тоа сведочат и се поголемиот број здруженија на „анонимни сексахоличари“ кои настојуваат да ја возобноват „сексуалната трезвеност“, според слични принципи како одвикнувањето од алкохол.

Ако по неколу поминати дена без секс добивате тешки „апстиненцијални кризи“, и по секоја цена ви е итно потребна „доза“ секс, тогаш ги имате основните симптоми за сексуален „дрогераш“.

Која е најефикасната терапија против сексуална зависност? Сексуална „детоксификација“ или „супституциона терапија“? Кои хемиски супстанци се најефикасни за лекување на сексуалната зависност?

За жал, од гледна точка на сексуалната хемија, тоа се сеуште прашања кои не заслужуваат одговор што толку ќе одекне во јавноста, како откритието на некој нов сексуален афродизијак.