Ако сакаме да донесеме праведен закон за лустрација, а не закон за амнестија на сторителите на масовни прекршувања на човековите права и јавно жигосување само на нивните помагачи, тогаш законот треба да ги опфати и сите лица кои биле вмешани во противуставно прислушкувале од 1991 год. наваму:
„Во 2001 година Основниот суд 1 во Скопје презеде истражни дејства за да се утврди кој ги прислушувал разговорите. По вештачењето со кое се утврди дека МВР има опрема за прислушување, скопското обвинителство во 2003 година ги обвини поранешната министерка за внатрешни работи Доста Димовска и тогашниот началник на управата за оперативна техника во МВР, Александар Цветков, дека се нарачатели на прислушувањето. Веднаш потоа тогашниот претседател Борис Трајковски ги амнестира двајцата.“ (Судењето за „Големото уво" пак на почеток)
Зарем прислушкувањето од страна на МВР и другите служби не претставува масовно прекршување на човековите права на граѓаните?
Законот би требало да ги опфати и лицата кои по службена должност требало да го заштитат чл. 17 од Уставот, а не го сториле тоа.
Пред 1 година
0 коментари:
Објави коментар