Џубокс-демократија

Дозволете ми да споделам со вас неколку прашања што почнаа да ме преокупираат откако ги чув брилијантните предизборни идеи на нашите политичари. По мудрата и незаборавна изјава на теоретичарот на нашата космодиск-демократија почнав да се прашувам: Каква врска има сега космодискот со преродбата? Одговорот го пронајдов во рекламата на една презадоволна корисничка на „шашавото“ помагало за ‘рбет: „Откако го купивме космодискот и го носам, јас сум преродена“. Ете што ти била поентата со преродбеничкиот космодиск. За успешно да продолжиме по патот на „шашавата“ преродба во 100 чекори, неопходно ти било перманентно топ-шоп масирање на македонскиот „‘рбет“. Рекламно масирање до отекување.
Второто прашање почна да ме опседнува по промоцијата на проектот „Пловен Вардар“: „Што друго може да плови по матниот Вардар, освен фекалии од канализација, пластични шишиња и по некоја медиумски-несфатена глава од коза?“ Досега добив два точни одговора. Еден рибар ми потврди дека во левата притока на Треска успешно пловат и рибарски „тапи“ со политички мамки на кои се фаќаат лековерни гласачи. Едно прваче пак ми се пожали дека идејата за „пловен Вардар“ му ја препишале од преполовената тетратка за домашна работа. Половина од листовите ги потрошил за изработка на хартиени бротчиња кои успешно пловеле по Вардар. Ете што ти била поентата со „пловен Вардар“. Ем рибарите и малите деца да си имаат занимација ем да се уловат некои наивни кленови на јадицата од минхауезеновски ветувања.
Третото прашање почна да ме прогонува откако го прочитав описот на проектот „Рестартирање на стариот часовник...“ Навистина, кои песни од македонскиот народен мелос секој час ќе не' потсетуваат дека „времето во Скопје сепак се движи и не застанало“? Се плашам дека пак залудно ќе поарчиме многу време. Затоа, благовремено ги давам моите конструктивни предлози за македонскиот преродбенички џубокс: „Туѓината пуста да остане“ (за антиизолационистите), „Темна ми магла паднала, сето го поле сокрила“ (за учесниците во политичките дебати), „Сонцето трепти да зајди“ (за борците за слобода на изразување), „Седумдесет села шетав“ (за предизборните шетачи), „Проклето да е триклето“ (за грчкото вето), „Јасно сл’нце што си застанало“ (за ЕУ-интеграцијата), „Зошто си ме мајко родила“ (за последиците од политиката за „трето дете“), „Доста си јодихме, доста си шетахме“ (за визната либерализација), „Дај ми мамо динар, до два“ (студентска), „Да сум бистра вода“ (вардарска), „Абер дојде од овчаро“ (пастирска)...
Е, тука ми се наметна клучното прашање: Дали преродбеничките кандидати се борат за космодиск-демократија или пак за џубокс-демократија? Или и за едното и за другото. Можеби изгледаат „шашаво“, ама кога ќе им пикнеш паричка - функционираат. Милно ни ги пеат на увце омилените турбофолк-композиции на „пастирот“.
Едно од поголемите изненадувања на здодевниот политички репертоар е тоа што и кандидатот „еден за сите“ му се приклучи на друштвото љубители на песната „Македонија нема друга алтернатива“, омилена композиција на актуелниот претседател. Досега, песната ја пее во „двојна формула“. Во едно село пее „Македонија е дел од Европа“, а во друго „Македонија е на патот кон Европа“. Навистина, друга алтернатива нема - или сме дел од Европа или сме на патот кон Европа.
За да го разбуди народот од квазипатриотска дремка, кандидатот на најголемата опозициска партија громогласно пее борбени антиизолационистички песни за слобода. Неговата партија веќе ги редефинираше основните програмски определби. Верувале или не, приоритет број 1 за социјалдемократите е „сочувување на македонскиот национален идентитет“. Значи, и СДСМ верува дека најмногу изборни поени носи песната „македонско име нема да загине“. Читајќи ги опозициските приоритети, добив впечаток дека меѓународните набљудувачи се кривогледи кога ни укажуваат дека имаме сериозен дефицит од демократија, човекови права и владеење на право. Овие зборови воопшто не се спомнати во предизборната програмска песна на СДСМ, иако нивниот кандидат за „музички идол“ милува да се себеопејува како борец за човекови права и слободи. Но, додека во Центар Фрчкоски пее за „плурализмот на животните стилови на супкултурните групи“, кандидатот на СДСМ во Кисела Вода пее за „дислокација на центарот за зависници од Кисела Вода“?!
Во меѓувреме, премиерот го користи работното време за пеење ударнички песни и фрлање лопати на новите камен-темелници на патишта, селски водоводи, училишта, спортски сали... Со тоа им дава личен пример на државните службеници како треба да се работи 24/7 за партијата, со народни пари. И пролетва, омилена песна ќе му биде „Бор садила мома Благородна (македонски превод на Евгенија)“. Само што џабе бог го моли, никако борот да му порасне. Ете што ти е џубокс-рекламократија: ем предизборно ќе злоупотреби „20 милиони нови дрвца“ ем јавно ќе моли „оваа граѓанска иницијатива да не се злоупотребува во партиско-политички цели“.
На 22 март ќе ни се постави уште едно изборно прашање: Какво дрво ќе избереме за да ја засадиме нашата политичка иднина? Какво и да изберете, очи ширум отворете. За да не изгинете во некои предизборни политички „дупки“.