Транзициска бајка

Нашите пријатели од САД, кои толку се трудат што побргу да влеземе во пакет во НАТО, ни укажаа на еден сериозен пропуст од страна на кабинетот на нашиот претседател: „Зошто на официјалната страница на Бранко Црвенковски нема фотографија како се ракува и гушка со прекрасниот ваш народ кој толку многу го сака и обожува?

Ако нашиот Џорџ Буш може да се фотографира гушкајќи се со непознати Албанци од Тирана, тогаш веројатно и Б.Ц. може да се ракува и гушка со насобраните македонски граѓани кои му даваат секојдневна поддршка пред неговата зграда?“

Работава е „нож до коска“: нема фотографија – нема НАТО.

Укапира „државникот“ дека конечно дојде часот кога мора да се жртвува за Македонија, ги повика верните му фоторепортери, и излезе пред насобраните стечајци што „кампуваат“ пред Собранието. Почна да се ракува, да ги гушка и љуби стечајците, а фотографите чкрапаа ли чкрапаа. Ама, види беља – фото-сесијата заврши, а „ролексот“ на Б.Ц. сеуште стои на неговата рака.

Со државнички гест, разочараниот Б.Ц. го симна својот скапоцен часовник од раката, и го подаде на зачудените стечајци: „Еве, земете го „ролексов“, и дајте го на лицитација, оти со ситни души држава не се праи!“

Воодушените стечајци отидоа да „кампуваат“ пред зградата на Влада, оти и на нашите министри им требаше голема подршка за реформите!

Откако Грујо и „детската градинка“ сфатија дека и за нив работата е „нож до коска“: нема фотографија – нема НАТО, ја прогласија седницата за отворена, ги примија стечајците во салата за седници и свечено им ги подарија своите „ролекси“, „картиеа“, „омеги“...

Стечајците конечно видоа колку е саатот, престанаа да „кампуваат“, и решија да ги искористат новите погодности за работа на многубројните фарми што се отворија по кампањата „Инвестирајте во Македонија“.

Како резултат на успешната кохабитација, и довербата на народот во власта, Македонија беше поканета во НАТО и ЕУ. Македонците продолжија да си живеат среќно, со Бане и Грујо на чело.