„Емоционални филмови“

Инспириран од блогерската препорака на Анек во „Без жалби и поплаки“, за промена пишувам нешто што ми има оставено позитивен впечаток.
Пред неколку седмици, порачав мала боза и баклава во „Ескимо“, и подадов петстодинарка за да платам. Девојката што работеше во слаткарницата учтиво ми побара ситно, а откако реков дека немам ситно, следуваше изненадување - „Нема проблем, ќе платиш следниот пат.“ За момент се почувствував дека не се наоѓам во Скопје - Македонија.
Следниот пат беше вчера. Веќе имав заборавено на случката, кога рутински порачав мала боза и еклерче (по препорака на истата девојка која рече дека еклерчето е потазе од индијанката). Дури кога ги извадив парите да платам, се сетив на долгот од минатиот пат, го пријавив на девојката, која ми наплати без никаков коментар.
Се чувствував убаво кога излегов од слаткарницата.
Ми остана само уште една дилема: дали бозата од „Ескимо“ е подобра од бозата во „Апче“? Наредниот пат ќе купам литрo боза од „Апче“ и литро од „Ескимо“ за да направам едно споредбено истражување.