Граѓанска контрола врз полицијата?

Пријатно сум изненаден. Еднаш напишав коментар под една колумна во „Време“ за мошне акутен проблем (контролата врз полицијата), и авторот (поранешен амбасадор во Советот на Европа) посветува нова колумна со која ми реплицира:
"Понекогаш доволен е коментар на една од вашите колумни да ве натера да подразмислите и да ги преиспитате вашите ставови и, пред се, вашето познавање на материјата за која сте се нафатиле да пишувате. Така, во контекст на контролата над влезот, претресот и заплената од страна на полицијата запишав дека поради нарушување на едно од круцијалните права на човекот – приватноста, постои малку изразена волја да се дозволи активност на полицијата која ги нарушува овие права на граѓаните без независна судска контрола. Што е точно. Во коментарот на Интернет, читателот запишал дека сум „заборавил“ дека не се „само судовите задолжени за контрола на полицијата, туку и народниот правобранител и Собранието, како контролор на извршната власт, а според етичкиот кодекс на полицијата, припадниците на полицијата се одговорни за своите постапки пред граѓаните на Република Македонија“.
Само како одговор на коментарот на читателот дека не сум „заборавил“ кој се ја контролира полицијата во државава..." (повеќе)
Некои проблеми се идентификувани - недостаток на граѓанска контрола врз полицијата предвидена во Кодексот, и неефикасност на „контролните механизми над полициското постапување во државава“ (Собранието и Народниот правобранител). Она што недостига е конкретизирање на препораката за создавање на граѓански механизми за контрола над полицијата: „формирање на граѓански контролни совети во разгледувањето на жалби против злоупотребите на полициската функција и повредите на правата на граѓаните“.
Ете ми тема за еден од наредните постови.