Политички парадокс: владата, народот и ЕУ

5/15/2007

Ако над 90% од народот сака во ЕУ,

како е тогаш можно:

колку што владата е поблиску до народот,

толку да е подалеку од ЕУ?

Нешто навистина не штима:

или народот не знае што сака,

или сме во илузија дека владата се доближува до народот,

или пак имаме погрешен впечаток дека владата се оддалечува од ЕУ?

3 коментари:

mitko рече...

Парадоксот е во перцепцијата на народот за ЕУ.

Од ЕУ очекуваме, тоа што просјаците на раскрсница го очекуваат од возилата со странска регистрација - евра на поклон за подобар живот. Не гледаме дека суштинскиот проблем е во тоа што седиме на раскрсница и чекаме, не превзимаме ништо, за ниту еден сегмент од нашиот живот.

Стойчо рече...

Само по себе си това противоречие не е проблем: различните общестевни слоеве очакват различни неща от ЕС. В общия случай всички очаквания са неверни, но въпреки това крайният резултат е добър.

Unknown рече...

Е, да Митко, нашата традиционална без-иницијативност е пропаст во капиталистички контекст.
Стојчо - имаше еден академик кај нас, името не му го паметам - што во една прилика поентираше: „Парадокс, но вистина!“
Можеби сите три очекувања се лажни, ама парадоксот го преживуваме :)

Мојот список со блогови

>> <<

Text

Archive

Recent Post

Архива на блогот

Footer Widget 1

Footer Widget 3

Blogger Tricks

Blogger Themes

Catwidget4

Букефалистички парадокси: Филип („љубител на коњи“) стана воин без коњ.

Comments

topads

Footer Widget 2

Популарни објави

Популарни објави

Popular Posts this month

Popular Posts this week