како е тогаш можно:
колку што владата е поблиску до народот,
толку да е подалеку од ЕУ?
Нешто навистина не штима:
или народот не знае што сака,
или сме во илузија дека владата се доближува до народот,
или пак имаме погрешен впечаток дека владата се оддалечува од ЕУ?
3 коментари:
Парадоксот е во перцепцијата на народот за ЕУ.
Од ЕУ очекуваме, тоа што просјаците на раскрсница го очекуваат од возилата со странска регистрација - евра на поклон за подобар живот. Не гледаме дека суштинскиот проблем е во тоа што седиме на раскрсница и чекаме, не превзимаме ништо, за ниту еден сегмент од нашиот живот.
Само по себе си това противоречие не е проблем: различните общестевни слоеве очакват различни неща от ЕС. В общия случай всички очаквания са неверни, но въпреки това крайният резултат е добър.
Е, да Митко, нашата традиционална без-иницијативност е пропаст во капиталистички контекст.
Стојчо - имаше еден академик кај нас, името не му го паметам - што во една прилика поентираше: „Парадокс, но вистина!“
Можеби сите три очекувања се лажни, ама парадоксот го преживуваме :)
Објави коментар