Толку многу апсурдности и небулози во одговор на едно новинарско прашање одамна не сум прочитал. Во четвртиот број на „Глобус“, во интервјуто со пратеникот Есад Рахиќ, тој просто заблеснува со својата „бунтовност“ и „оригиналност“:
„Јас лично сметам дека дигнитетот на парламентот е детерминиран од лидерите на политичките партии кои го подредуваат парламентот во функција на своите влади.“
- Бре,бре. Од кога тоа секој лидер на политичка партија си има своја влада?
Понатаму: „Иако во секој парламент има и луѓе кои се бунтуваат, еве јас од 2002 год. до 2006 год. малку повеќе се бунтував, ама на крајот гласав според партискиот став. Некогаш гласав и против, па условно речено, бев влечен за уши.“
- Кутрите уши на „бунтовникот“ што на крајот гласал според партискиот став?
Понатаму: „Ама, кога гледаш во очи луѓе како гласаат, иако знаат дека грешат, зашто лидерот така им наредил, тогаш нема дигнитет.“
- Чекај малку, ништо не разбирам. Пратеникот што се бунтувал, ама на крајот гласал според партискиот став, сега се апстрахира себеси од луѓето без дигнитет -кои гласаат по наредба на лидерот?
На крај: „Лидерите треба да престанат да ги влечат за уши и да им удираат заушки на пратениците од нивните партии, затоа што во секој парламент има умни луѓе кои си ја знаат работата.“
- Кои си ја знаат работата – и кои „гласаат, иако знаат дека грешат, зашто лидерот така им наредил“?
Очигледно, влечењето за уши и заушките лошо влијаат на логичките способности на „умните луѓе кои си ја знаат работата“.
Затоа, аман, лидери, престанете со мавање заушки и влечење за уши, оти и штрафчињата во партиските гласачки машини си имаат дигнитет!
0 коментари:
Објави коментар