Самоволие

Народниот правобранител е моќна институција која треба да ги брани луѓето од самоволието на припадниците на власта. Токму затоа, од Народниот правобранител најмалку треба да се очекува самоволие.
За жал, нашата институција Народен правобранител самоволно си се прекрсти во „Омбудсман“, иако за тоа нема никаква уставна и законска основа. Изразот не само што не е во духот на македонскиот јазик, туку е и политички некоректен (за разлика од Ombudsperson). Самоволие е и веб-адресата www.ombudsman.mk.
Народниот правобранител, во извештајот за 2005, самоволно прогласува „права на заедниците кои не се мнозинство“, иако во Уставот не станува збор за никакво групно правo во кое носители се „заедниците кои не се мнозинство“, туку за индивидуално правo во кое носители се „граѓаните кои припаѓаат на сите заедници“ (Амандман VI).
За срамота е фактот дека во 2005 имало само четири претставки од оваа област, и само шест претставки за „права од областа на дискриминацијата“ (и овој израз е своевиден теоретски новитет).
Дали во земјава стварно нема дискриминација, или луѓето се тотално разочарани од институциите на системот?
Да не испадне само дека критикувам, сесрдно ја поддржувам Реакцијата на народниот правобранител за проблемите со набавка на учебниците кои ги имаат семејствата со ниски примања, во која се предлага „во идинина да се предвиди законска обврска на децата кои живеат во семејства со ниски примања да им обезбедуваат бесплатни учебници и други училишни помагала, за цел да им се овозможи следење на наставата во основното образование.“
А може ли Владата да стори нешто во моментов за да го разреши овој идентификуван проблем, затоа што основното образование е ем обврзно, а далеку е од бесплатно?
Оти, дискриминацијата започнува во училишните клупи.