Топење на мразот

Веројатно ви е позната фројдовската метафора за свеста како врвот од сантата мраз кој ѕирка над површината на водата, под која лежи најголемиот дел од сантата – несвесното.
Ми текна на таа метафора откако ја прочитав новата колумна на Боцевски, во која се залага за градење нови институции за „менаџирање на минатото“, и во која констатира:
„...дури и ние родени во седумдесеттите и осумдесеттите години на минатиот век се уште живееме во земја со фингирана историја, фингиран идентитет и фингирани величини, па нашиот пат низ животот, за жал, многу повеќе го определуваат контактите со овие рецидиви од тоталитарното минато, отколку нашиот ум и труд.“
Предлогот за проширена собраниска комисија за расчистување со минатото (со тригодишен мандат) е интересен, меѓу другото, затоа што ќе и овозможи на сегашната гарнитура да се занимава со сегашноста и иднината, истовремено создавајќи документирана основа после која ќе може да се покрене собраниска и јавна дебата за „црните дамки од историјата“. Инаку, ако се зафати ведна со „жешките костени“ од минатото – новата влада може да заврши како „Титаник“ – а повратниот удар на „несвесното“ може да предизвика разорни последици и во нашиот колективен политички ум.
Се согласувам со Боцевски дека „Во овие услови на „замрзната слобода“ невозможно е да се раскрилат креативните енергии на индивидуите во Македонија во сферата на економијата, уметноста, науката, политиката, па дури и стилот на животот.“
Мојата прогноза е дека де-фингирањето на историјата, идентитетот, „величините“ и „авторитетите“ ќе се случи прво на блоговите. Блоговите веќе даваат голем придонес во одмрзнување на креативната слобода, честопати фузирајќи креативни индивидуални енергии во плодотворна критичка расправа.