Откако Анти почна „револуционерно“ да се пресметува со „платениците на капитализмот“ во еден од своите постови, брзо уследи „буржоаската“ реакција.
Еве како професорот Фрчкоски (со својот лик и дело?) ни демонстрира зошто капитализмот и човековите права треба да одат рака под рака:
„Неверојатна е злобата и нелагодноста од високите профити на една голема компанија во Македонија бидејќи нејзиниот сопственик е во Владата. Нормално би било да му се честита...“
За што да му се честита? За огромните странски инвестиции? За тоа што стапката на економски развој драстично се зголеми? За тоа што се отворија огромен број работни места? За тоа што се намали сиромаштијата? Или за тоа што се зголеми само профитот на неговата компанија?
Понатаму:
„Да се води успешен приватен бизнис и да се прават пари, да се брани и оплодува приватната сопственост, денес во Македонија е РЕВОЛУЦИОНЕРНО НАЧЕЛО, господа!“
Знае професорот кој вокабулар е „ин“. Како надежен „револуционер“ воспитан во „комунизмот“ речениците ги завршуваше со „другари!“, а сега ги завршува со „господа!“. За големо чудо, неговиот револуционерен занес не стивнува со годините. Само што, во меѓувреме, капиталистите да ти се преобразиле во вистински револуционери, на местото на божемните кои демек се бореа против експлоатацијата на работниците.
И така, небаре Че Гевара во Антиподеа, професорот по меѓународно право за човекови права повикува на енергичен „револуционерен“ напад против актуелните закани по капиталот:
„Треба да им се нанесе сериозен удар на егалитаризмот, комуњарството и етнонационализмот, кои се хранат од оваа сенародна злоба кон капиталот и човечките индивидуални права.“
Фала за лекцијата професоре! Секој што ќе се осмели да ја критикува капиталистичката експлоатација ќе го прогласиме за противник на „човечките индивидуални права“?!?
Маестрално, нема што!
НЕКОИ УТОПИСКИ РАЗМИСЛИ ПРЕД НАРЕДНИТЕ ПРЕТСЕДАТЕЛСКИ ИЗБОРИ
-
Овој текст го објавив во дневниот весник УТРИНСКИ (кој веќе не постои
заради преголемата медиумска слобода која владее во Република Македонија)
на 24 април...
Пред 1 месец
4 коментари:
По твојов пост и постот на аНТИ сметам дека и во блогосферата е целосно „врамена“ дебатата. Јас, пак, повторно влетав во потготвен текст со подготвени ставови, а мојот пост нема врска со содржината на критиката, ама, ајде ... Нека биде и така ...
Во случајов, нивото на коешто пристапуваме кон проблемите е премногу ниско за да овозможи било каква критичка расправа.
На пример, Анти: „Целата перверзна идеја за тоа да им се зголемат платите на работниците за да нема социјални безредија е производ на вешта политика за неутрализација на гневот од социјалните неправди на капитализмот.“
Типично конспиративистички стил на размислување кој ме потсетува на политичката стратегија (a la Ленин ли беше?) „Колку што е ситуацијата полоша, толку подобро“. За жал, на ист начин размислуваат и многу наши опозиционери и својата енергија ја вложуваат во ставање сопки на развојните проекти.
Меѓутоа, одење во друга крајност е да го прогласиш за „револуционерно начело“ водењето на приватен бизнис, давајќи сосема несоодветен пример - успешен бизнисмен чиј приватен успех, за жал, не се рефлектираше и во владината економска политика (барем тоа не го видовме низ бројки).
Исто така, не помалку симптоматично е и бранењето на „пазарот на капиталот“ со нанесување сериозен удар кон „сенародната злоба кон капиталот и човечките индивидуални права“. Се надевам ќе се сложиш дека пазарната економија би требало да се легитимира на поинаков начин, а не „од името на човековите права“, и од страна на луѓе кои секојдневно го деградираат концептот на човековите права. И, секако, не со „нанесување сериозни удари“ на „омразителите“ на капиталот и на оние критичари кои настојуваат да покажат на кој начин незаузданиот капитал ги обесправува граѓаните во социјална и економска смисла.
Омразата и гневот кон капитализмот е последица и симптом за тоа дека мнозинството луѓе сеуште се чувствуваат несреќни и онеправдани по катастрофалната „приватизација“ перципирана како „грабеж“.
Од тие причини и блогирам. Треба веќе еднаш да се растера маглата во Македонија. Затоа во мојот блог дадов цитати од новото интервју на Kenneth Rogoff кој беше главен економист на Меѓународниот монетарен фонд. Неговите погледи за глобалните нееднаквости се навистина загрижувачки (имајќи предвид дека тој е еден од врвните светски економисти). Воедно, за мене беше уште поинтересен фактот што тој беше најсериозен критичар на Joe Stiglitz во неговата борба против „неолибералните“ политики на меѓународните економски институции.
Всушност, пазарната економија во Македонија (како концепт) и треба да се одбрани од „комплексот на бизнисот и политиката“ за што неколку пати пишував. Што се однесува, пак, за односот на бизнисмените кон пазарот сметам дека нема да биде лошо повторно да се препрочита Адам Смит и да видиме што кажува тој на таа тематика ...
What a great site
» » »
Објави коментар