„Си го чул/а вицот за...?“

Прекрасен есеј за вицовите како форми на отпор и протест во поранешните социјалистички режими. Во есејот се споменува фрапантен податок дека во времето на Сталин 200.000 луѓе биле затворени поради кажување вицови.
Сепак, и оние што ги затворале имале смисла за хумор.
На пример, циничниот виц на Сталин:
По посетата на Грузиската делегација на Сталин му го снемува лулето, и тој му наредува на Берија да открие кој му го зел лулето. По пет минути, Сталин си го наоѓа лулето под некои листови хартија и вика по Берија: „Си го најдов лулето.“ „Доцна е“, му рапортира Берија, „пола од делегацијата призна дека ти го украла лулето, а другата половина не го издржа испрашувањето“.
Уште поциничниот виц на Хрушчов, во текот на неговиот прочуен таен говор на 20-тиот партиски конгрес:
„Сталин сакаше да ги депортира сите Украинци, ама не знаеше каде да ги стави.“ (Нормално, целата хала морала да се смее, па дури и дактилографката запишала „смеа“.)
Роналд Реган бил „фан“ на „комунистички“ вицови, па по негова наредба управникот на Балканската канцеларија собрал колекција од 15.000 вицови. Агентите на ЦИА мора да се скапале од работа. Којзнае колку од нив го загубиле животот од „преплет црева“ или засркнување?
Смејте се, ама кај нас „излагањето на подбив“ е сеуште составен елемент во повеќе кривични дела, за кои пишував во постот Хуморот е веќе забранет!
На пример, можете да бидете осудени со затвор за повреда на угледот на Република Македонија, ако го кажете следниов виц:
„Зошто Република Македонија е најнеутрална земја во светот?
- Затоа што таа не се меша дури ни во своите внатрешни работи.“
Според чл. 178 од КЗ, „Тој којшто со намера за исмејување јавно ќе јаз изложи на подбив Република Македонија ... ќе се казни со затвор од три месеци до три години.“
Изгледа дека нашиот законодавец немал смисла за хумор. Или сепак имал?
Пошто законите ни се траги-комедија!