Крстоносците го возвраќаат ударот?

„Само злобен и празен човек може да изјави дека сега градот личи на гроб.“ - Јанко Илковски, Јади бурек.
Не сум сигурен, ама православната психоанализа на „бурекчијата“ ми заличе како на обид за реплика: „Откако ќе го поминеш Аксиос, градот станува почист, поуреден, поосветлен, попоплочен, пожив. Или, тоа е некој друг град, град со „огнен“ крст над планината која на залез морбидно заличува на огромна гробница, скраја да е!“ - Жарко Трајаноски.
Да се потсетиме и на некои проблесоци од „иконокластичкиот спор“ за „ѓаволската“ грдосија на Водно:
„...откаде право некому на врв планина да ми го краде хоризонтот со таков еден крајно неадекватен зафат?!!!“ - Искра Гешоска
„Мене лично ми е најинтересна симболиката - имаш burning cross (симбол на една од најпознатите „невладини“ организации од САД) секоја вечер над Скопје. Одлично „добредојде“ за сите припадници на различните раси во „градот на светската солидарност“ - Ивица Боцевски
„Вистина е дека како православна христијанка не се сложувам дека треба да се ставаат такви крстови и претходно спомнав дека доблеста на православието е токму ненаметливоста и правото на избор. (...) За да ви покажам колку не ми значи ај да се собереме еден ден и да го одштрафиме. Задоволство ќе ми биде.“ - Bi
„...ако нема државна религија, или некоја привилегирана црква, зош би имало ондак крст а не фалус на врвот на водно? ја сакам фалус, верувам во него, му се молам секој ден и слично.“ - Shepard
„Крстот на Водно е една беда на нација која пропаѓа во секој ебен поглед, па си го бара решавањето на проблемите во своите историско-напоиви црковни возвишувања.“ - Калина
За крај на овој јубилеен 100-ти „пост“, наместо арчење думи за дострелите на православно-бурекчиската-психоанализа, еден цитат од „питомиот“ и „мил“ Коља:
„Грубоста, пак, на главните јавни личности, како во политиката така и во културата, дополнително ја зајакнува грдата слика за Македонија како држава на заостанати патријархалци. (...) Но, не се само политичарите оние кои придонесуваат за упорното триумфирање на деспотскиот општествен модел кај нас. (...) Погледнете го суперпопуларниот и често навистина духовит „алтернативен” спортски коментатор Јанко Илковски: тони сексизам, шовинизам, расизам дури, коишто толку благопријатно ги драшкаат ушите на потонатите Македонци. Токму неразбирањето на Јанко Илковски за тоа каков е посакуваниот модел за европски маж („педерчиња”, вели тој за фудбалерите што се држат за раце), најдобро зборува за тој глупав, надминат и, пред сè, во општествена смисла, деструктивен мачоизам што (под православен превез, замислете!) го фура армијата љубители на Јанко национале.“ - Никола Гелевски (2000)