Робови на лоши навики

Сонцето е веќе елементарна непогода.
Ако надвор е пеколно жешко - а е ѓаволски пеколно; ако изложувањето на високи температури е опасно по живот - а е ептен опасно по живот; ако ултравиолетовите зраци се штетни - а се многу штетни; тогаш навистина не ми е јасно зошто луѓево воопшто излегуваат дење надвор во лето.
„Мора да се оди на работа. Мора да се заработуваат пари.“
Знам, знам. Ама зошто работното време во летен период не скрати и помести, да речеме, од 18.00 до 00.00 часот, кога температурите се подносливи за движење на отворено? Се кладам дека продуктивноста нема да се намали, туку дека ќе се зголеми.
Зошто продавниците, фабриките, пазарите и јавните установи да не бидат отворени ноќе, а затворени дење?
Толку ли сме станале робови на сопствените „дневни“ навики што не сфаќаме дека летниот сончев ден е веќе неподнослив за живот?
Во лето, ноќта не е време за спиење. Ноќта е време за живот.
Да имаше разумни политичари, ќе го прогласеа летното сонце за елементарна непогода и ќе воведеа ноќно работно време од јуни до октомври.