Последното танго?

1/15/2007

„Што се однесува до името, ќе речам - за танго се потребни двајца.“ (Бакојани не верува дека наскоро ќе се најде компромис за името).

Никола Милошоски под итно да се запише на курс за танцување!

Чудна коинциденција. Еве што имам напишано во еден необјавен есеј за „спорот околу името“:

There is no sexual relationship!

There is no love relationship between the Republic of Macedonia (Република Македонија) and the Hellenic Republic (Ελλάδα). Neither a sexual one. After the so called “Macedonian dispute”, it is almost impossible to imagine a “Last tango in Paris” situation between two government officials. However, let’s pretend for a while that Jeanne (Maria Schneider) is an official of the Hellenic Republic and Paul (Marlon Brando) an official of the Republic of Macedonia:

Jeanne: “I don't know what to call you.

Paul: I don't have a name.

Jeanne: Do you want to know mine?

Paul: No, no! I don't. I don't want to know your name. You don't have a name and I don't have a name either. Not one name. (…) Because we don't need names here.”

Unfortunately, we do need names here and elsewhere. “We don't need names here” is a common idiom of an incommunicable language from an impossible world.

[A warning to a Hollywood fan: Try to forget the patients with amnesia, please!]

On a daily basis, it is almost impossible to find a proper context in order to meaningfully say: “You don't have a name and I don't have a name either”.

Except in Bertolucci’s Earth in “Last tango in Paris”, of course.

The sad fact that we don’t need names only in “Last tango in Paris” situations is kind of a tragedy for the sensitive citizens of the “no name” republic (the Republic of Macedonia) as well as for the not less sensitive citizens of the Hellenic Republic (usually called “Greece”). (...)

„Минатото раздвојува, иднината обединува“, рече Дора Бакојани.

На Дора можам само да и го препорачам филмот „Магнолија, особено ударниот слоган:

"We may be through with the past, but the past ain't through with us."

7 коментари:

Анонимен рече...

Антонио стана Никола а?!
не е убав као Брандо :))

Анонимен рече...

Или Димитров стана Милошоски? :))

Туку Жарко-борецу за човекови права, оти премолчуваш некои настани кај што се кршат човековите права? Нит спомна нешто за неонацистите што ги претепаа почитувачите на Мара Бунева, нит некогаш си споменал за случајот Радко...

Unknown рече...

Прочитај го прво мојот пост „ОМО Илинден“, „Радко“ и правото на здружување - од 6 May 2006.
А и за Мара Бунева ќе пишеме, само да ми станат некои работи појасни... :)

Анонимен рече...

не се слагам целосно, али неизмерен восхит за филмските аналогии. слабост ми се,па макар што и да се тврди со нив.

Unknown рече...

многу често се воздржувам да правам филмски аналогии. веројатно поради лебдечката опасност зомбификација одеднаш да се престори во филмски блог :)

Анонимен рече...

пре би рекла лебдечка блескава можност!

Анонимен рече...

одамна ја “лебдам“ опасностa Зомбификација да добие автономен филмски статус, та дури и навивам за тоа, барем паралелно блогерско “возење“ за почеток :)

Мојот список со блогови

>> <<

Text

Archive

Recent Post

Архива на блогот

Footer Widget 1

Footer Widget 3

Blogger Tricks

Blogger Themes

Catwidget4

Букефалистички парадокси: Филип („љубител на коњи“) стана воин без коњ.

Comments

topads

Footer Widget 2

Популарни објави

Популарни објави

Popular Posts this month

Popular Posts this week