Пушоманство?

Ако сакаш да заштитиш некоја проблематична идеологија или практика - тогаш основај религија и формирај црква. Идејата за формирањето на МКЦ - како реакција на обидите за сеопшта осуда на „комунизмот“ - беше мотивирана токму од согледбата дека во името на религијата се може да се оправда: не само парадоксалните и ирационалните сфаќања, туку и некои незаконски дејанија.
Тоа им текнало и на некои зависници од никотин, кои основале нова религија - смокиологија - која проповеда дека пушењето е религиозно искуство (имаше и напис во „Утрински“). Смокиолозите (пушоманите) се обидуваат да го повратат достоинството на пушачите кои дискриминаторски се третираат како „второкласни граѓани“ со аргументот дека спроведувањето на забраната за пушење би било акт на религиозна дискриминација кон смокиолозите за кои вовлекувањето на чадот од цигарата е религиозно искуство.
Комплетно се согласувам со пушоманите. Нека си основаат свои цркви, и во нив нека си изведуваат пушачки ритуали колку им душа сака.
Се прашувам само: Дали е можно канонско единство помеѓу пушоманите на тутун и пушоманите на канабис? Или вториве ќе ги третираме како „расколници“?
И не ли е конечно време да се донесе „Закон за намалување на штетните последици од религиите“?