Уште една добра и една лоша вест

По усвојувањето на измените на Законот за одбрана (укинувањето на регрутната обврска и обврската за служење на воениот рок за граѓаните од машкиот пол), граѓаните конечно и законски се изедначија во своите права и обврски со граѓанките. Што ќе прават сега татковците без традиционалното оправдување зошто не земаат подеднакво „породилно отсуство“ како и мајките?
Иако министерот Манасиевски е искрено радосен што целата млада креативна енергија на над 52.000 довчерашни обврзници (а утрешни гласачи) „ќе може да биде ставена во функција на нивниот личен и професионален развој“ (Утрински весник), сепак, во образложението на законот се наведени поинакви причини за неговото донесување:
"Имајќи го во вид фактот дека целосната професионализација на Армијата ќе овозможи оптимална интероперабилност и извршување на задачи при учество во мировни и хуманитарни мисии (докажани со учество во ИСАФ, „Слобода за Ирак“ и активностите на СЕЕБРИГ), се наметна потреба за усогласување и изменување на Законот за одбрана со потребите на процесот на професионализацијата на Армијата. Тоа подразбира изоставување или преформулирање на одредени одредби во Законот за одбрана кои се однесуваат на укинување на регрутната обврска и воведување на институтот доброволно служење на воениот рок."
Да потсетиме уште еднаш дека нашето учество во т.н. мисија „Слобода за Ирак“ е всушност учество во одмаздничка војна против „оските на злото“ која се води на туѓа територија. Војна во која ние се јавуваме во улога на окупатори и соучесници во злосторствата против стотици илјади луѓе во Ирак.
Фактот дека парламентот и партиите се во колективен ескапизам, и дека само една шака интелектуалци јавно реагира против нашето учество во бескрупулозната војна во Ирак, ме фрла во очај и ме потсетува на еден друг колективен молк од минатиот век кога светските политичари и медиуми ги игнорираа најавите за опасност од масовни злосторства и за избувнување нова светска војна.