Насилството е показател за нееднаквост!

Оксиморон, во коментарите кај Баждарџијата храбро изјавува: „Ја не се согласувам дека жените немаат доволно права. Имаат и повеќе од мажите. Сал не се свесни за тоа...“
Значи ли тоа дека мажите имаат помалку права, сал не се свесни за тоа, кутрите?
Оксиморон напиша и посебен пост за правата на жените, во кој претпоставува дека жените издејствувале рамноправност, ама дека не се „задоволиле“ па сега сакаат уште. Еве мал извадок од нејзините коментари:
„Сакам, бре, што сум жена! Не се чувствувам обесправено на ниедно поле, нити дискриминирано на некој начин. Ги имам сите права кои ми се потребни. Но, си го сакам правото да си бидам жена. Право на женственост.“
Стварно не разбирам у што е штосот - зарем оние жени што се борат за права не го сакаат тоа што се жени? Зарем тие го негираат правото на женственост?
Што друго вели Оксиморон: „Паметните и вешти жени успеваат секаде. Оние кои ги немаат тие особености - се вадат на полова застапеност.“
Демек, ако се залагаш или „вадиш“ на „полова застапеност“ не си паметна и вешта жена? Дали истото важи и за оние кои се залагаат за правична застапеност?
За поздравување е што некои жени се чувствуваат рамноправни со мажите. За жал, она што ним им недостига е увид во состојбите и аргументите на другите жени (и понекој маж) кои и покрај декларираната „рамноправност“ на хартија, во стварноста не можат да констатираат полова/родова еднаквост. Еве некои официјални бројки од кои боли глава:
Според МВР, како жртви на семејно насилство најчесто се јавуваат сопруги, а како сторители се најчесто мажи: „Во врска со регистрираните осум кривични дела „тешка телесна повреда“, сите сторители се лица од машки пол. Во четири случаи се извршени над сопруги, во три случаи жртви се родители, а во еден случај оштетена е вонбрачна сопруга.“
Статистиките за семејното насилство (првите три месеци од 2006) се шокантни:
„Во текот на првите три месеци од оваа година, во врска со семејното насилство се регистрирани 76 (46) кривични дела, 232 (295) прекршоци, а постапувано е и по 726 (714) поплаки. Споредено со истиот период од минатата година, кривичните дела бележат зголемување за 65,2%...“
Само во Скопје во првите три месеци од годината се поднесени 232 поплаки од кои 198 против машки сторители (85%) (Семејно насилство I-во тромесечие 2006 година Скопје).
Од регистрираните жртви на трговија со луѓе заради сексуална експлоатација, 99,73% од жртвите се жени (според статистиката на ИОМ).
Што се однесува до „рамноправноста“ кога станува збор за силувањето, ви го препорачувам следниов пост Od lijepa nasha.
Може ли да се зборува за полова/родова еднаквост кај нас во случаи кога статистиките за насилство укажуваат дека многу поголем процент од жртвите се жени, а многу поголем процент од сторителите се мажи?
Правото да се биде слободен од секаков вид насилство е човеково право, и право на секој жена. Дали и жените жртви на насилство од страна на мажите не се чувствуваат рамноправни затоа што не биле „паметни и вешти жени“?