Кино не-култура!

На страницата на Државен завод за статистика е објавена информацијата дека „Во 2005 година во Република Македонија активно работеле 21 кино“, што е за 2 кина повеќе од 2004 год., и за 2 кина помалку од 2003 год.
Интересен е и податокот дека во 2004 год. 10 кина биле во состав на домовите на културата, а во 2005 год. дури 15 кина.
На страницата на Хрватскиот завод за статистика можат да се најдат информации дека во Хрватска во 2002 год. имало 146 кина, во 2003 год. имало 142 кина, а во 2004 год. 131 кино.
Хрватска има околу 2,2 пати повеќе жители од Македонија, а помеѓу 6-7 пати повеќе кина од Македонија.
Едно време, кога живеев во Кисела Вода, бев редовен посетител на киното „Кисела Вода“ (Брус Ли таму го запознав), а паметам дека речиси секое маало имаше свое кино - „Драчево“, „Маџари“, прославениот „Напредок“ (озлогласено по геноцидните практики врз сперматозоиди), „Влае“, „Карпош“, итн.
Денеска испаѓа дека во Македонија има повеќе градови што немаат кино отколку што имаат. Може ли воопшто некое место да се нарекува град ако нема кино?
Баш ме интересира што мислите, која е главната причина за опаѓањето на киното како културен феномен на нашите простори?
1) Падот на социјализмот и „трулиот“ капитализам кој ги уништи домовите на културата
2) Фактот дека пиратските DVD чинат помалку од кино-билет
3) Новите технологии кои овозможија домашно кино со „сараунд“ и „даљинско“
4) Интернет, и e-Mule со „пеер-ту-пеер“ комунизмот
5) Тоа што филмовите сега многу побргу доаѓаат на телевизија (освен на МТВ)
6) Покварената администрација - за да добиеш лиценца за кино-прикажување кај нас треба да си го фатиш како врска г-нот Мито Корупциски
7) Одумирањето на „тапкароштвото“ како достоинствена професија
8) Компјутерските видео-игрици кои овозможуваат интерактивни „филмови“
9) Лошите режисери кои не знаат веќе да снимаат филмови по вкусот на нашата „сељачка“ публика
10) Зомбифицираната публика која претпочита шпански серии, сапунски опери и „ситком“ комедии
Или нешто сосема друго?
Како и да е, полека но сигурно чекориме накај мрачниот среден век или уште поодамна, кога наместо кино-спектакли имало егзекуции во живо - на вештерки, содомити, и по некој несреќен бунаџија набиен на кол или распнат на крст.