„Бугарска“ љубов!

Покрај контроверзните изрази „бугарски кош“ и „бугарски воз“, можна е уште една употреба на придавката „бугарски“ во македонскиот јазик - „бугарска љубов“. Анализата на значењето на колоквијалниот израз „бугарска љубов“ може да даде значаен придонес кон решавањето на македонско-бугарскиот „јазичен“ спор и кон унапредување на меѓусоседските односи.
Бугарска љубов: Мистериозната љубов на Бугарија кон Македонија на која пред неколку години не потсети поранешниот бугарски претседател Стојанов со неповторливата љубовна порака дека "Македонија е најромантичниот период од бугарската историја".
Според кои симптоми се препознава „бугарската љубов“? Тоа е романтична, еднострана, патолошки опсесивна (на моменти речиси манијакална), историски несфатена и невозвратена љубов, каде што пасивен објект е „се што е македонско“, особено секој/а Македонец/Македонка, независно од неговото/нејзиното „самочувство“, и политичко и сексуално самоопределување.
„Бугарската љубов“ најчесто се пројавува како „еротическа“ наклонетост која не исходува со сексуално задоволување кај субјектот поради македонската асексуална политика на „еквидистанца“. Останува допрва да се види дали процесот на интеграција кон ЕУ ќе доведе до дефокусирање на бугарското либидо и „затоплување“ на македонската надворешно-политичка фригидност.
Ако при анализата на „бугарската љубов“ ги земеме предвид политичките стојалишта на „љубителите“ (оние со македонски корени можеме да ги нарекуваме и „љубчовци“), можеме да видиме дека таа се пројавува во две форми. Имено, „бугарската љубов“ се пројавува како „нарцисоидна“ љубов (кај оние љубители кои сметаат дека Македонците и Бугарите се „една и съща хора“) и како „инцестузна“ љубов (кај оние што сметаат дека Македонците и Бугарите се „една и съща фамилия“).
Кај „бугарската љубов“ ретко доаѓа до „сексуално отношение“ поради лошата предигра на „љубителите“ која речиси ништо не ветува и со која најчесто се негира сексуалната автономија на „љубените“. „Бугарската предигра“ најчесто се манифестира како мастурбација, затоа што се „пали“ само вљубениот пројавувајќи го тоа со жизнерадосно пеење на македонски народни песни, играње македонски ора или други погруби облици на асексуално вознемирување.
Токму затоа, можеме да кажеме дека Бугарската романтична љубов кон Македонците се сведува главно на нереализирани сексуални фантазии. Но, дури и на планот на сексуални фантазии забележливи се строги сексуални ограничувања. На пример, оралниот секс е забранета фантазија: и фелацио - поради актуелните проблеми со непризнавањето на јазикот (разбира се), и кунингулус - поради потиснатиот страв од одмазда на ВМРО-љубчовистичка (се знае тука кој може п... да лиже).
Недостатокот од „удоволствие“ и нереализираните сексуални фантазии ги фрустрираат и „огорчават“ „љубителите“ и „љубчовците“ кои честопати страдаат од „преждевременна еякулация“. Многу често субјектите на „бугарската љубов“ не можат да им одолеат на јазичните соблазнителни искушенија - на пример, кога несреќното Македонче среде некое софиско „заведение“ ќе побара жива свирка за да може на раат да се начука.
Шегата настрана. Не само јазичните, туку и другите политички проблеми помеѓу Бугарија и Македонија ќе исчезнат кога нашите „браќа Бугари“ и „сестри Бугарки“ ќе сфатат дека Македонците и Македонките воопшто не се плашат од каприциозната заљубеност на Бугар(к)ите.
Не се плашиме ние од романтичната љубов, колку и да е еднострана и опсесивна. Од друго уплав имаме.
Стравуваме од присилен брак и „домашно насилие“.
А љубов си е љубов! Разбира се, и естествено!